მოკლედ, პირევლ რიგში იმას ვიტყვი რომ ჩემთვის ეს გასვლა სხვებს არ გავდა, იმიტომ რომ ბევრი ძველი კარაველი გავიცანი, რომლებსაც აქამდე არ ვიცნობდი და დიდად მოხიბლულიც დავრჩი
თქვენა და.. აქამდე სად იყავით დაკაგულები?
გააქტიურდით რა ისევ
რაც შეეხება დავათს, მიუხედავად იმისა რომ ახლომახლო სოფელი მაქ, მანდ არ ვიყავი ნამყოფი
ძალიან ლამაზი ადგილია და ზაფხულში აუცილებლად ავალ..
სანამ ავიდოდით საკმაო აღმართების გავლა მოგვიწია, მაგრამ არც ისე შორია, მანქანა თავისუფლად ავა თოვლი რომ არ იყოს, მოკლედ გზაზე საკმაოდ ვტეკპნეთ მშრალი თოვლი და ბოლოს დავათის ტაძარიც გამოჩნდა
ნელ ნელა დაიქყო სამზადისი, ზოგი მწვადებს აცვამდა, ზოგი შეშას ჩეხავდა და ზოგიც ცეცხლს ანთებდა.. ზოგი კადრში აშეშებდა კადრებს და ზოგიც თოვლში გორაობდა..
ნელ ნელა ჩევნი მწვადიც აშიშხინდა თან ისე აშიშხინდა რომ იქაური მონადირეების ყნოსვის რეცეპტორებიც კი გააღიძიანა.. თან დაბ.დღე ქონია იმ დალოცვილს
არიქა მოსალოცად მოვიდნენო ჩევნც ხმის იოგები არ დავინანეთ და ანსამლ ბაჭიაურის შესრულებით "რა ლამაზი დღეა" მივუძღვენით
ხო მერე ძალიან დაგვითვრა და თოფის სროლა დაიწყო
არიქა ცოლა ამათაც არ დაერიოსო და გააგდო ქმარი სახლში
ხოოდა.. ზოგი მაგიდის გარშემო ტრილებდა, პურსა სჭამდა და არაყს სვავდა, ზოგი ცეცხლთან თბებოდა,
გიტარაც ტყვილა არ წამოგვიღია თურმე, გობემ ერთი მაგარი შეასრულა
ის ბიჭებიც უკრავდნენ ცოტას (ვისი + -ები დამავიწყდა
)
ზოგი - კარაველები ნახტომში ფოტოებზე ვვარჯიშობდით და რკინის მაგიდიდან თოვლში ვეპერტყებოდით
ნელ-ნელა მოსაღამოვდა და ჩევნც ავლაგდით,დაღმართ-დაღმართ სოფელთან დატოვებული ავტობუსისკენ
დავეშვი ამ დაღამრთზე სირბილ-სირბილით და ფრენა-ფრენით
ავტობუსთან ჩემი ძამიკო N67 დაგვხვდა
ბაზალეთში იყო და იქიდან წამოვიდა ჩვენთან (ფეხით
), უკვე რომ მივდიოდით მაშინ მოგვისწრო, მაგრამ მცხეთამდეგვქონდა პატივი ჩვენთან ერთად ემგზავრა
მერე ისევ სადღაც წავიდა
ხოდაა ეგრე, კაი იყო
P.S. მადლობა პაუნას კაი იყო და აწი აბა შენ იცი 
