კარავი

დათვიჯვარზე დავილოცეთ როგორც წესია.... თუმცა ცოტა მეტიც კი მოგვივიდა მერე აღმართებში გავარკვიეთ მაგი

დავემშვიდობეთ გოგოებს, შატილის გზა-კვალი მივასწავლეთ, სად მოკლეზე ევლოთ და ეგეთები. ისეთი მოუმზადებლები იყვნენ, რომ მათთან მომინდა წასვლა, ნამდვილი Xტრიმი მაგათ ელოდათ... ფეხით, შესაბამისი გამოცდილებისა და აღჭურვილობის გარეშე... კარგები არიან, კარგები. ნინო ვაკელი აღმოჩნდა, ნანა და მისი და ახალოვკელები... ერთი სიტყვით ვაკელების სასტავი შევარქვით და შემდეგში ასე რომ მოვიხსენიო, არ გაიკვირვოთ, ეგენი ვინღა არიანო...

ხომ გაგიგიათ, რაცა ღმერთსა არა სწადდეს იგი საქმე არ იქნებისო... ჰოდა რაც ღმერთსა სწადია კიდე, იგი საქმე იქნების - ლოგიკურად ეგრეა...

არდოტელი უშანგი ხომ იყო ჩვენთან, და როდესაც დამშვიდობება გაავწყვიტეთ მე, აცაბაცამ ჭანდერელმა და ალექსამ და ფეხით მოვინდომეთ გავლა ხახაბოებისკენა, ეს კაცი არ შემოგვხვდა



ნიკო, იგივე მურღვა არდოტელი. თბილისს მოდიოდა ფეხით, ხვალე ღამით ვიქნებიო ქალაქს. მისი ნახვა გამიხარდა, მოვიკითხეთ ერთმანეთი. ღმერთმა გამოგვიგზავნა შენი თავი და გვეცი პატივი და გვანახე ეგ ხახაბოს გზაო, ვთხოვე, თბილისში ხვალე ჩვენთან ერთად წამოდი და ეგრე ვქნათო...

არადა იმ მთების მიტოვება ენანებოდა მურღვას, დავემშვიდობეო რომ მოვდიოდიო... ერთი სიტყვით არ მიგვატოვა და მეგზურობა გაგვიწია

მგონი გაჯავრებამ უშველა ამ საიტს, გამოსწორდა...

ეხლა ქებამ არ აწყინოს

ეგეთი გზა გველოდა...

პირველ წყალთან ხიფათი გველოდა - ხომ ვთქვი დათვიჯვარზე იმდენი არ უნდა დაგვლიათქო და ... ერთი სტყვით აცაბაცას ფეხი სველ ქვაზე აუცდა და წყალში მოადინა ზრართანი. საათი მოძვრა და დაეკარგა, ხოლო ფოტოაპარატი დაუსველდა და გაჩუმდა... მობილი მუშაობდა. მეტი ხიფათი არ შეგვხვედრია, დაგვცადა მთამა...


გზაზე მეცხვარე შემოგვხვდა... თუში ყოფილა.... 15 წლის... ბომბორა ძაღლებითა და კეთილი გულით...


ვიბაასეთ და ეგეთები

ამ მთისა ვთქვით და იმ მთისა (ანუ ხევსურეთისა და თუშეთისა)

ეგა მირანდას

სიმაღლეს სწრაფად ვკრეფდით, დასვენებულები ვიყავით ა მურღვა წინ მიგვიძღოდა... არაყი ტავისას შვებოდა, გამოიოდა ორგანიზმიდან და ...

ერთ რამედ ღირდა ის სანახაოები...

ასე იწყება მდინარეები

ესეც მთას შეფენილი ცხვარი.... თუში მეცხვარისა...

ჰოდა მეცხვარემ რა გვითხრა მართლა.....

ტურისტები დადიანო და აქეთ აღარ იაროთო, თქვენი ძაღლები აშინებთო უცხოელებსო, უთქვამთ და....

აბა რა გითხრათ, მაგათ გარეშე ეს მთები თავის პეწს დაკარგავს... თუ ცხვარი არ შეეფინა მთას და იმას თავისი მოდარაჯე ქართული ნაგაზი არ დაუდგა ტავსა და ბოლოში? მაშ რაღაა საქართველო? რაღა უნდა ნახოს ან აქაურმა და ან უცხოელმა?

ესეც ჭანდერელი

ეგა მომეწონა

აცაბაცა მთაში მიდის...

ეს რა საათი იყო, აცხონოს ღმერთა და შეიწიროს მთებმა

ნელ-ნელა გადავდივართ ქედს, 28000-მდე ავკრიიფეთ სიმაღლე, ფაქტიურად დათვიჯვარზე მაღლა ვართ... განყობა მხნე, ბანიჯი ჩქარი... ოღონდ ეგაა, არაყი თავისას შვება და უშნოდ ამოდის ორგანიზმიდან...



ცოტაც და თავდაღმართი დაიწყება....

უკან მოტოვებული გზა... დათვიჯვარი ზურგს უკან დარჩა...



იწყებ თავდაღმართი.... მე და ზურა მოვდივართ ბოლოში...

აცაბაცა აცაბაცად მიბაცბაცებს... თუმცა ჯერ არ, ეგ ბოლოსკენ უფრო