ბორჯომ-ხარაგაულში დაკარგულები :)
Posted: 26 მაი 2008, 23:39
მეგობრებო დავბრუნდით!!!!!!!!!!
ამ ძალიან საინტერესო მოგზაურობადაკარგვაპოვნაწვიმასეტყვა
ლაშქრობიდან
ვიყავით სულ:
1) A12
2) jnosy
3) archili
4) XAO
5) namcecuna
6) chai
7) gvamera (ციცქა)
ნონიკო
9) Vuudo
10) ketuna4
11) jaba (ketuna4-is pliusi)
12) Trulala
13) teo001
14) dato (vuudo-s pliusi)
15) მინდია
16) ნოდარი
17) ამირანი
18) N67
19) Zgarbi
20) სანდრო
21) ნიკა ლეკიშვილი
22) Tamusia
23) lama
ძალიან საინტერესო ლაშქრობა გამოგვივიდა
ნამდვილად ექსტრელალური
პარასკევს, 23 მაისს ჩავედით სოფელ ზანავში (ბორჯომის რაიონი) გადმოვედით მარშრუტკიდან და შევუყევი9თ ფანრებით კოტეჯისაკენ მიმავალ გზას
როგორც იქნა 20 წუთის შემდეგ მივადექით კოტეჯს სადაც ავანთეთ დიდი კოცონი, გავშალეთ სუფრა და ”შევუბერეთ”.... :::):):):):)
ლუდს არაყი ენაცვლებოდა - არაყს წყალი და წყალს კიდევ; ოლივიეს ფირმის მაიონეზი:):):):):) ასე განვაგრძეთ და იმდენი ვიცეკვეთ ღამის 3 საათამდე სანამ ნათურა არ ჩავტეხეთ ცეკვა-ცეკვით :):):):)
როგორც იქნა დავწექით და გათენდა მეორე დილა
ვიმღერეთ და უნდა გავსულიყავით და მამუკაც მოვიდა ჩვენი უსაყვარლესი მეგობრის კავკასიკას თანამშრომელი და ამოიტანა მარკერი (გზის მარკირებისთვის კონკრეტულად მეოთხე ბილიკისთვის:):):):):) )
მარკერთან ერთად მოიყვანა ურალის დიდი მანქანა 3 ხიდიანი და ჩვენც რაღა დაგვრჩენოდა დავაჯექით და გავემართეთ სამანქანო გზით ტყეში... ეჰ რა ვიცოდი უკან დაბრუნება რომ მომიწევდა რამდენიმე საათში:):):)) (იხ. ქვემოთ)
მოკლედ შევყარეთ ზურგჩანთები და გავემართეთ სამანქანო გზის დასასრულამდე მთა დედაბერის ძირისაკენ ძალიან რთული მონაკვეთები გავიარეთ და როგორც იქნა მივაღწიეთ დანიშნულების ადგილს...
ჩამოვხტით. უცებ სუფრა გაიშალა. წავიდა სმა ჭამა დიდად შესარგი, რასაც - არაყი ლექსი, სიმღერა და სადღეგრძელოები მოჰყვა.... ავდექით უნდა დავძრულიყავით ფეხით დედაქბერას მთისკენ მაგრამ ჰოიიიი ბედის ირონია ხარ თუ ბედუკუღმართობა ვიგრძენი (ჯერ) და მერე დავრწმუნდი, რომ ფული და მთელი ჩემი ძვირფასეულობა მათ შორის ბანკის პლასტიკური ბარათი კოტეჯში ჩვენგან 8 კმ-ში დამრჩენია
ეეეჰჰჰ ჩემ თავს ვუთხარი: თავი რატომ არ დაგრჩა მეთქი და დავიძარით მე და ნიკა და ამ დროს კეთილმა მძღოლმა ნუგზარ რაზმაძემ შემოგვთავაზა მე ჩაგიყვანთ ცოტა გზაზეო და მერე თქვენ ჩადით და ამოიტანეთ დარჩენილი საფულეო კაითო ასე ვუთხარით და წავედით ჩავედით ამოვიტანეთ ჩემი ფული და ძვირფასეულობა და დადგა კიდეც 12:30 საათი მთლად გვიანიც არ იყო მაგრამ აშკარა იყო ის, რომ უნდა გვეჩქარა.
დავიძარით.
შევუყევით ულამაზეს ტყეს და ჩვენდა გასაოცრად დედაბერას ფერდობებზე თოვლი საერთოდ აღარ იდო
გზადაგზა ვნომრავდით მეოთხე მარშრუტს:):):):):):):) (სერიოზულად ვნომრავდით. ხუმრობა იქით იყოს... მერე აგვერია გზა თორე თავიდან სწორად მივდიოდით :):):) )
ავედით ”დედაბერაზე” (1836 მეტრი ზღვის დონიდან) და სამწუხაროდ აქაც არ გაგვიმართლა (კავკასიონი არ ჩანდა ღრუბლებში გვემალებოდა ) გავჩერდით დედაბერაზე და დავიძარით ქვემოთ, სოფელ ნუნისისაკენ...
მამუკა (თუ არ მეშლება სახელი) მიგვიძღვოდა წინ თავის ერთ უფროს მეგობართან ერთად (სახელი აღარ მახსოვს:() და გვასწავლიდა გზას ჩვენც მივდიოდით მასთან ერთად და თან ვნომრავდით მეოთხე მარშრუტს...
ამ დროს მამუკამ და მისმა მეგობარმა გვითხრეს: ჩვენ უნდა ჩავოიდეთ ისევ სოფელ ”ზანავშიო” და აწი თქვენ გააგრძელეთ გზაო თან ხელითაც მიგვანიშნეს თუ საით უნდა წავსულიყავით. ჩვენც დავუჯერეთ მათ და გავემართეთ თავდაჯერებულები და აი აქ უკვე წავიდა ქაოსის მაგვარი სიტუაცია ჯგუფის ზოგიერთი წევრი ჩამორჩა და სწორ გზაზე წავიდა ზოგიერთი კი არასწორზე და ბოლოს აღმოჩნდა რომ გზა უმრავლესობამ არ იცოდა (მე ნამდვილად არ ვიცოდი მეორედ ვარ ამ მარშრუტზე ნამყოფი და მეორედ დავიკარგე:)) მარა ძალიან ლამაზად მახსოვს შარშანდელი ჩვენი დაკარგვაც და ახლანდელიც :::::):):):))
მოკლედ....
დავიკარგეთ!!!!!
მოვდივართ ძალიან ციცაბო ფერდობზე მე და ნონიკო და ნამცეცუნა ერთად დანარჩენები მოდიან ჩვენგან 10 - 15 მეტრის რადიუსში მაგრამ ერთი ნაბიჯის გადადგმას 1 წუთი უნდებით.
დრო იწელება...
ღამდება...
დაღამდა...
დაგორდა ნოდარი...... (ბეწვზე გადარჩა)
დაგორდა ჯნოსი ...... (ხემ გადაარჩინა)
დაგორდა ნიკუშა ....... (ქარაფთან შეჩერდა უფლის წყალობამ იხსნა იგიც და ჩვენ ყველანი)
დაგორდა ნამცეცუნა...... დავიჭირეთ მე და ჯნოსიმ
დაგორდა ნონიკო..... ფეხით დავიჭირე
ჯნოსი ქვემოთ დაეშვა გიორგისკენ (ა12) და ამასობაში კარავი გადაუვადა ხევში, რომელიც 15 წუთში ნიკუშამ (ნ67) იპოვნა... (მადლობა ნიკუშას ყველაფრისთვის)
ყოველ წამს საშიშროებას ველოდი....
მაგრამ კავკასიკა მოვიდა თავის 2 მეგობართან ერთად და მათმა მოსვლამ ჩვენ ძალიან დიდი იმედები ჩაგვისახა და მოგვცა ძალი და უნარი სირთულის დაძლევისა
გოგოები ვერ შეძლებდნენ გადმოსვლას თუ არა კავკასიკა და მისი მეგობრები...
ჩვენ დარჩენას ვაპირებდით
აი რა მესიჯები მომდიოდა შუა ღამისას ტყეში :
GAMARJOBA SAKARTVELO:
”მკდ, კავკასიკას ტელი გათიშული აქვს. მაინც მისი ნომერია: 855 ..... აღარ გადაადგათ ნაბიჯი. გათენებას დაელოდეთ სამაშველო თუ საჭირო იყო, დაგეხმარებით. აკუმულატორებს გაუფრთხილდით”
GAMARJOBA SAKARTVELO:
877 .. .. .. Trulala
xatia-23
რას შვრებით, როგორ დროს ატარებთ? (არ იცის რომ ტყეში ვართ გაჭედილები კარაველი არააა:):))
ketuna4
ლამ, მაგრად ვნერვიულობ და რა ხდება დაგირეკავთ და მითხარი თორემ ვნერვიულობთ
kotetbeli
მე-5 კლასიდან ვიცი, ნაღდად ვიცი, რომ დედამიწა მრგვალია და სულ პირდაპირ იარეთ ----------------------------
kotetbeli
აბა რას შვრებით? ხვალ ჩამოდიხართ გუშინ სიზმარში გნახეთ, ვითომ დაკარგულები იყავით და დინოზავრები დაგდევდნენ ........
მოკლედ აი ასეთი მესიჯები მომდიოდა
ხო და გამხნევებულები შევგროვდით ერთ ადგილზე და დავეშვით წვიმასა და ჭექა-ქუხილში ბილიკისკენ, რომელიც ჩვენგამ ქვემოთ დაახლოებით 500 მეტრში იყო .....
ძალიან ციცაბო დაღმართზე ვიარეთ და სქელი დეკისმაგვერი ბალახი რომ არ ყოფილიყო ამოსული ჩვენ 1% შანსიც კი არ გვექნებოდა გადარჩენის
უფალი მოწყალეა და როგორც იქნა ჩავედით დილის 5 ის ნახევარზე
დაღლილები მივედით მონასტრის კელიებში და იქ შევისვენეთ... მამაოსგან კურთხევა ავიღეთ და მონასტრის ქვემოთ გავშალეთ კარვები. მცირედ წავიხემსეთ დაღლილებმა და შევედით ჩვენს კარვებში მე სულ 4 საათი მეძინა.. დილის 9 საათზე სიცხემ გამომაღვიძა... მზე უკვე ამოსულიყო და თავისი ძალუმი სხივებით ახურებდა კარვის კედლებს ::::):):):):):):):) მეც ავწიე თავი შევხედე ნამცეცუნას... ეძინა და გამოვედი გარეთ მეგობრებს მივესალმე და მივედი ჩაის დასალევად
დავლიე ჩაი... გავიდა 30 წუთი ცაზე ავიუხედე და სადღაა მზე:(:(:(
სულ მთლად მოღრუბლულიყო...
გადავწყვიტეთ წავსულიყავით მინდორზე და იქ გაგვეშალა ბანაკი...
ავიშალეთ.. დავიწყეთ მინდვრისკენ სიარული... წამოვიდა წვიმა რასაც ხოშკაკალი (”ხოშკაკალი ესე არს სეტყვა” ს.ს. ორბ.) მოჰყვა.. დავსველდით ძალიან ძალიან ძალიან !!!!!!!!!!!!!!!!!
ნაწილმა გადაწყვიტა ბერების გამოქვაბულებში გაეთენებინათ ღამე ნაწილი კი მინდორზე გავჩერდით გავშალეთ კარავი დიდი და კარვები (2) მცირე
შევედი მცირეში გამოვიცვალე სველი ტავისამოსი შევძვერი საძილე ტომარაში. აღვიდგინე ტემპერატურა და გავედი დიდ კარავში და დავიწყე მეგობრებთან ერთად სიმღერა და დროსტარება ძალიან ლამაზი და მხიარული საღამო და ღამე გავატარეთ 10 კაციან კარავში ერთად 12 - მა კაცმა ბევრი ვიცინეთ ვიმხიარულეთ და ა.შ. .........
გათენდა დღევანდელი დილაც ადგომა ყველას გვეზარებოდა მარა მაინც ავდექით ნისლი იყო და ოდნავ ცრიდა
გიორგიმ ცეცხლი დაანთო ავადუღეთ ჩაი დავლიეთ ვჭამეთ და გამოქვაბულელებს დავურეკეთ და შევუთანხმდით გასვლასა და შეხვედრაზე
შეხვედრის ადგილი მამათა მონასტერი იყო .....
ასეც მოხდა შუადღის 2 საათზე შევიკრიბეთ ნუნისის მამათა მონასტრის ეზოში და გადავწყვიტეთ დავძრულიყავით სოფლისკენ
მანამდე მე, ჯნოსიმ, ამირანიმ და ციცქამ გადავწყვიტეთ გვეგალობა და ავედით
ვიგალობეთ პატრიარქის: ”წმიდაო ღმერთო” ; ”ქრისტე აღსდგა” (სვანური) ;
”მრავალჟამიერი”
გამოვედით ტაძრიდან და წამოვედით ფეხით სოფელ ნუნისამდე, რომელიც მონასტრიდან სულ რაღაც 1 კილომეტრშია.... ჩავსხედით მარშრუტკაში და ჩამოვედით სოფელ მოლითამდე... გზაში გიორგი დავტოვეთ სოფელ ჩრდილში დეიდასთან დარჩა (ა12)
ჩამოვედით მოლითში და დავსხედით მატარებელში და 3 საათში ანუ 7 ის 15 წუთზე ვიყავით თბილისში, რკინიგზის სადგურის პირველ ლიანდაგზე):):):):)
ძალიან დიდი მადლობა ყველას !!!!!!!! ყველას!!!!!!! ყველას!!!!!!!!
ვგრძნობდი თქვენგან დიდ მხარდაჭერასა და მხარში დგომას
და არა მარტო მე არამედ ყველანი იქ მყოფნი
მეამაყებით
გაიხარეთ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ამ ძალიან საინტერესო მოგზაურობადაკარგვაპოვნაწვიმასეტყვა
ლაშქრობიდან
ვიყავით სულ:
1) A12
2) jnosy
3) archili
4) XAO
5) namcecuna
6) chai
7) gvamera (ციცქა)
ნონიკო9) Vuudo
10) ketuna4
11) jaba (ketuna4-is pliusi)
12) Trulala
13) teo001
14) dato (vuudo-s pliusi)
15) მინდია
16) ნოდარი
17) ამირანი
18) N67
19) Zgarbi
20) სანდრო
21) ნიკა ლეკიშვილი
22) Tamusia
23) lama
ძალიან საინტერესო ლაშქრობა გამოგვივიდა
ნამდვილად ექსტრელალური
პარასკევს, 23 მაისს ჩავედით სოფელ ზანავში (ბორჯომის რაიონი) გადმოვედით მარშრუტკიდან და შევუყევი9თ ფანრებით კოტეჯისაკენ მიმავალ გზას
როგორც იქნა 20 წუთის შემდეგ მივადექით კოტეჯს სადაც ავანთეთ დიდი კოცონი, გავშალეთ სუფრა და ”შევუბერეთ”.... :::):):):):)ლუდს არაყი ენაცვლებოდა - არაყს წყალი და წყალს კიდევ; ოლივიეს ფირმის მაიონეზი
:):):):):) ასე განვაგრძეთ და იმდენი ვიცეკვეთ ღამის 3 საათამდე სანამ ნათურა არ ჩავტეხეთ ცეკვა-ცეკვით :):):):)როგორც იქნა დავწექით და გათენდა მეორე დილა
ვიმღერეთ და უნდა გავსულიყავით და მამუკაც მოვიდა ჩვენი უსაყვარლესი მეგობრის კავკასიკას თანამშრომელი და ამოიტანა მარკერი (გზის მარკირებისთვის კონკრეტულად მეოთხე ბილიკისთვის
:):):):):) )მარკერთან ერთად მოიყვანა ურალის დიდი მანქანა 3 ხიდიანი და ჩვენც რაღა დაგვრჩენოდა დავაჯექით და გავემართეთ სამანქანო გზით ტყეში... ეჰ რა ვიცოდი უკან დაბრუნება რომ მომიწევდა რამდენიმე საათში
:):):)) (იხ. ქვემოთ)მოკლედ შევყარეთ ზურგჩანთები და გავემართეთ სამანქანო გზის დასასრულამდე მთა დედაბერის ძირისაკენ
ძალიან რთული მონაკვეთები გავიარეთ და როგორც იქნა მივაღწიეთ დანიშნულების ადგილს... ჩამოვხტით. უცებ სუფრა გაიშალა. წავიდა სმა ჭამა დიდად შესარგი, რასაც - არაყი ლექსი, სიმღერა და სადღეგრძელოები მოჰყვა.... ავდექით უნდა დავძრულიყავით ფეხით დედაქბერას მთისკენ მაგრამ ჰოიიიი ბედის ირონია ხარ თუ ბედუკუღმართობა ვიგრძენი (ჯერ) და მერე დავრწმუნდი, რომ ფული და მთელი ჩემი ძვირფასეულობა მათ შორის ბანკის პლასტიკური ბარათი კოტეჯში ჩვენგან 8 კმ-ში დამრჩენია
ეეეჰჰჰ ჩემ თავს ვუთხარი: თავი რატომ არ დაგრჩა მეთქი და დავიძარით მე და ნიკა და ამ დროს კეთილმა მძღოლმა ნუგზარ რაზმაძემ შემოგვთავაზა მე ჩაგიყვანთ ცოტა გზაზეო და მერე თქვენ ჩადით და ამოიტანეთ დარჩენილი საფულეო კაითო ასე ვუთხარით და წავედით ჩავედით ამოვიტანეთ ჩემი ფული და ძვირფასეულობა და დადგა კიდეც 12:30 საათი მთლად გვიანიც არ იყო მაგრამ აშკარა იყო ის, რომ უნდა გვეჩქარა.
დავიძარით.
შევუყევით ულამაზეს ტყეს და ჩვენდა გასაოცრად დედაბერას ფერდობებზე თოვლი საერთოდ აღარ იდო
გზადაგზა ვნომრავდით მეოთხე მარშრუტს
:):):):):):):) (სერიოზულად ვნომრავდით. ხუმრობა იქით იყოს... მერე აგვერია გზა თორე თავიდან სწორად მივდიოდით :):):) )ავედით ”დედაბერაზე” (1836 მეტრი ზღვის დონიდან) და სამწუხაროდ აქაც არ გაგვიმართლა (კავკასიონი არ ჩანდა ღრუბლებში გვემალებოდა
) გავჩერდით დედაბერაზე და დავიძარით ქვემოთ, სოფელ ნუნისისაკენ...მამუკა (თუ არ მეშლება სახელი) მიგვიძღვოდა წინ თავის ერთ უფროს მეგობართან ერთად (სახელი აღარ მახსოვს:() და გვასწავლიდა გზას ჩვენც მივდიოდით მასთან ერთად და თან ვნომრავდით მეოთხე მარშრუტს...
ამ დროს მამუკამ და მისმა მეგობარმა გვითხრეს: ჩვენ უნდა ჩავოიდეთ ისევ სოფელ ”ზანავშიო” და აწი თქვენ გააგრძელეთ გზაო თან ხელითაც მიგვანიშნეს თუ საით უნდა წავსულიყავით. ჩვენც დავუჯერეთ მათ და გავემართეთ თავდაჯერებულები და აი აქ უკვე წავიდა ქაოსის მაგვარი სიტუაცია ჯგუფის ზოგიერთი წევრი ჩამორჩა და სწორ გზაზე წავიდა ზოგიერთი კი არასწორზე და ბოლოს აღმოჩნდა რომ გზა უმრავლესობამ არ იცოდა (მე ნამდვილად არ ვიცოდი მეორედ ვარ ამ მარშრუტზე ნამყოფი და მეორედ დავიკარგე:)) მარა ძალიან ლამაზად მახსოვს შარშანდელი ჩვენი დაკარგვაც და ახლანდელიც :::::):):):))
მოკლედ....
დავიკარგეთ!!!!!
მოვდივართ ძალიან ციცაბო ფერდობზე მე და ნონიკო და ნამცეცუნა ერთად დანარჩენები მოდიან ჩვენგან 10 - 15 მეტრის რადიუსში მაგრამ ერთი ნაბიჯის გადადგმას 1 წუთი უნდებით.
დრო იწელება...
ღამდება...
დაღამდა...
დაგორდა ნოდარი...... (ბეწვზე გადარჩა)
დაგორდა ჯნოსი ...... (ხემ გადაარჩინა)
დაგორდა ნიკუშა ....... (ქარაფთან შეჩერდა უფლის წყალობამ იხსნა იგიც და ჩვენ ყველანი)
დაგორდა ნამცეცუნა...... დავიჭირეთ მე და ჯნოსიმ
დაგორდა ნონიკო..... ფეხით დავიჭირე
ჯნოსი ქვემოთ დაეშვა გიორგისკენ (ა12) და ამასობაში კარავი გადაუვადა ხევში, რომელიც 15 წუთში ნიკუშამ (ნ67) იპოვნა... (მადლობა ნიკუშას ყველაფრისთვის)
ყოველ წამს საშიშროებას ველოდი....
მაგრამ კავკასიკა მოვიდა თავის 2 მეგობართან ერთად და მათმა მოსვლამ ჩვენ ძალიან დიდი იმედები ჩაგვისახა და მოგვცა ძალი და უნარი სირთულის დაძლევისა
გოგოები ვერ შეძლებდნენ გადმოსვლას თუ არა კავკასიკა და მისი მეგობრები...
ჩვენ დარჩენას ვაპირებდით
აი რა მესიჯები მომდიოდა შუა ღამისას ტყეში :
GAMARJOBA SAKARTVELO:
”მკდ, კავკასიკას ტელი გათიშული აქვს. მაინც მისი ნომერია: 855 ..... აღარ გადაადგათ ნაბიჯი. გათენებას დაელოდეთ სამაშველო თუ საჭირო იყო, დაგეხმარებით. აკუმულატორებს გაუფრთხილდით”
GAMARJOBA SAKARTVELO:
877 .. .. .. Trulala
xatia-23
რას შვრებით, როგორ დროს ატარებთ? (არ იცის რომ ტყეში ვართ გაჭედილები კარაველი არააა
:):))ketuna4
ლამ, მაგრად ვნერვიულობ და რა ხდება დაგირეკავთ და მითხარი თორემ ვნერვიულობთ
kotetbeli
მე-5 კლასიდან ვიცი, ნაღდად ვიცი, რომ დედამიწა მრგვალია და სულ პირდაპირ იარეთ ----------------------------
kotetbeli
აბა რას შვრებით? ხვალ ჩამოდიხართ გუშინ სიზმარში გნახეთ, ვითომ დაკარგულები იყავით და დინოზავრები დაგდევდნენ ........
მოკლედ აი ასეთი მესიჯები მომდიოდა
ხო და გამხნევებულები შევგროვდით ერთ ადგილზე და დავეშვით წვიმასა და ჭექა-ქუხილში ბილიკისკენ, რომელიც ჩვენგამ ქვემოთ დაახლოებით 500 მეტრში იყო .....
ძალიან ციცაბო დაღმართზე ვიარეთ და სქელი დეკისმაგვერი ბალახი რომ არ ყოფილიყო ამოსული ჩვენ 1% შანსიც კი არ გვექნებოდა გადარჩენის
უფალი მოწყალეა და როგორც იქნა ჩავედით დილის 5 ის ნახევარზე
დაღლილები მივედით მონასტრის კელიებში და იქ შევისვენეთ... მამაოსგან კურთხევა ავიღეთ და მონასტრის ქვემოთ გავშალეთ კარვები. მცირედ წავიხემსეთ დაღლილებმა და შევედით ჩვენს კარვებში მე სულ 4 საათი მეძინა.. დილის 9 საათზე სიცხემ გამომაღვიძა... მზე უკვე ამოსულიყო და თავისი ძალუმი სხივებით ახურებდა კარვის კედლებს ::::):):):):):):):) მეც ავწიე თავი შევხედე ნამცეცუნას... ეძინა და გამოვედი გარეთ მეგობრებს მივესალმე და მივედი ჩაის დასალევად
დავლიე ჩაი... გავიდა 30 წუთი ცაზე ავიუხედე და სადღაა მზე
:(:(:(სულ მთლად მოღრუბლულიყო...
გადავწყვიტეთ წავსულიყავით მინდორზე და იქ გაგვეშალა ბანაკი...
ავიშალეთ.. დავიწყეთ მინდვრისკენ სიარული... წამოვიდა წვიმა რასაც ხოშკაკალი (”ხოშკაკალი ესე არს სეტყვა” ს.ს. ორბ.) მოჰყვა.. დავსველდით ძალიან ძალიან ძალიან !!!!!!!!!!!!!!!!!
ნაწილმა გადაწყვიტა ბერების გამოქვაბულებში გაეთენებინათ ღამე ნაწილი კი მინდორზე გავჩერდით გავშალეთ კარავი დიდი და კარვები (2) მცირე
შევედი მცირეში გამოვიცვალე სველი ტავისამოსი შევძვერი საძილე ტომარაში. აღვიდგინე ტემპერატურა და გავედი დიდ კარავში და დავიწყე მეგობრებთან ერთად სიმღერა და დროსტარება ძალიან ლამაზი და მხიარული საღამო და ღამე გავატარეთ 10 კაციან კარავში ერთად 12 - მა კაცმა ბევრი ვიცინეთ ვიმხიარულეთ და ა.შ. .........
გათენდა დღევანდელი დილაც ადგომა ყველას გვეზარებოდა მარა მაინც ავდექით ნისლი იყო და ოდნავ ცრიდა
გიორგიმ ცეცხლი დაანთო ავადუღეთ ჩაი დავლიეთ ვჭამეთ და გამოქვაბულელებს დავურეკეთ და შევუთანხმდით გასვლასა და შეხვედრაზე
შეხვედრის ადგილი მამათა მონასტერი იყო .....
ასეც მოხდა შუადღის 2 საათზე შევიკრიბეთ ნუნისის მამათა მონასტრის ეზოში და გადავწყვიტეთ დავძრულიყავით სოფლისკენ
მანამდე მე, ჯნოსიმ, ამირანიმ და ციცქამ გადავწყვიტეთ გვეგალობა და ავედით
ვიგალობეთ პატრიარქის: ”წმიდაო ღმერთო” ; ”ქრისტე აღსდგა” (სვანური) ;
”მრავალჟამიერი”
გამოვედით ტაძრიდან და წამოვედით ფეხით სოფელ ნუნისამდე, რომელიც მონასტრიდან სულ რაღაც 1 კილომეტრშია.... ჩავსხედით მარშრუტკაში და ჩამოვედით სოფელ მოლითამდე... გზაში გიორგი დავტოვეთ სოფელ ჩრდილში დეიდასთან დარჩა (ა12)
ჩამოვედით მოლითში და დავსხედით მატარებელში და 3 საათში ანუ 7 ის 15 წუთზე ვიყავით თბილისში, რკინიგზის სადგურის პირველ ლიანდაგზე
):):):):)ძალიან დიდი მადლობა ყველას !!!!!!!! ყველას!!!!!!! ყველას!!!!!!!!
ვგრძნობდი თქვენგან დიდ მხარდაჭერასა და მხარში დგომას
და არა მარტო მე არამედ ყველანი იქ მყოფნი
მეამაყებით
გაიხარეთ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
) ახალი წიწვები ემატებოდათ და პირველად ვნახე-არშიასავით შემოვლებული ხასხასა მწვანე წიწვუკები, თითქოს გამოპრანჭულები დაგვხვდნენ და კეკლუცობდნენ ჩვენს წინ 
