კარავი 21 წლის გახდა და ჯერაც ცოცხალია! და თქვენ "კარველებო", ცოცხლები ხართ?

რახან სხვები ჯერ არ ჩანან, მე დავიწყებ...

შეკრება დანიშნული იყო დილის 7.15-ზე დიდუბეში. მე პირველი მივედი, მერე გამოჩნდა გობე, ცოტა ხანში მეკო და ვალიკო. მოკლედ, საბოლოოდ 8:30-ზე გავედით შემდეგი შემადგენლობით:

1. გვალვა 4 პლიუსით
2. გობე
3. ეჰ_დათო ოჯახით
4. გურული
5. Jnosy
6. მეკო 3 პლიუსით
7. ვალიკო
8. ნაია
9. გიორგი ბაგრატიონის 2 უცხოელი პლიუსი

დუშეთის გადასახვევთან შემოგვიერთდა კახა ოჯახით და გვალვას მეგობარი და ძალიან მაგარი ადამიანი ბაბუა ალუდაური

მოკლედ, აღმოჩნდა რომ 15 კაციან მარშუტკაში 20-ზე მეტი კაციც ეტევა (როგორ ამას ნუ მკითხავთ

ჩვენი წინამძღოლი იყო ბაბუა ალუდაური, რომელმაც გადაწყვიტა რომ ხეობაში პირდაპირ შესვლას გუდაურის სერპანტინზე მანქანით ასვლა, სეთურებთან ჩამოსვლა და ცეცხლიჯვარზე გადასვლა ჯობდა.

ჩვენც ასე მოვიქეცით. მარშუტკა გავაჩერეთ სეთურებთან და გზა ფეხით გავაგრძელეთ. გადავჭერით თივის ზვინებით სავსე მინდორი და შევუდექით საშინელ აღმართს, რომელზედაც ბილიკი არ იყო.

ზოგიერთი სურათი მობილითაა გადაღებული, ამიტომ ხარისხის გამო წინასწარ ბოდიშს გიხდით

ქვემოთ გუდაურის გზა და მიმდებარე სოფლები ჩანს, რომელთა სახელებიც სამწუხაროდ არ მახსოვს

პს. ცნობისათვის, გობე ყველაფერს იწერდა, მოგვიანებით, იმედია შემოვა და თავის სათქმელს იტყვის

გადაღებულია იგივე ადგილიდან ოღონდ სხვა მხარეს.

ამ გორის უკან გუდაურია

კარაველები ცეცხლისჯვრისკენ მიმავალ აღმართზე

ეს აღმართი საკმაოდ რთული იყო. დიდი მადლობა მინდა გადავუხადო კახას, ჯნოსის, გურულს, გობეს (განსაკუთრებით, ჩემს ძმას ვალიკოს, რომელმაც ამ აღმართზე თითქმის ხელით მათრია . ზოგიერთ მონაკვეთზე ისინი იძულებულნი გახდნენ ერთმანეთის მიყოლებით დამდგარიყვნენ და ხელით ავეყვანეთ.

როგორც იქნა ცეცხლიჯვარის კოშკსაც მივუახლოვდით.

როგორც ბაბუამ აგვიხსნა, ეს კოშკი სათვალთვალო-სასიგნალო კოშკს წარმოადგენდა, რომელიც ხეობას გადაყურებდა და სხვა სათვალთვალოებს მტრის გამოჩენას კოშკზე დანთებული ცეცხლის მეშვეობით ატყობინებდა.

კოშკი პირდაპირ გაყურებს ლომისის წმ. გიორგის საყდარს (ვინც ნამყოფია ადვილად ამოიცნობს ეკლესიის ადგილმდებარეობას)

კოშკი ახლოდან

კოშკის მარჯვენა მხარეს გუდაურისკენ მიმავალი გზა, სოფლები და თეთრი არაგვის ხეობა მოჩანდა. მარცხენა მხარეს კი ხადას ხეობა



ცეცხლიჯვრის კოშკიდან დანახული ხადას ხეობა

Naia
ცეცხლიჯვირს რატომ ქვიაო

ZVIOSULI wrote:Naia
ცეცხლიჯვირს რატომ ქვიაო

ბაბუას ეგ არ უთქვამს და არ ვიცი

Naia wrote:
ცეცხლიჯვრის კოშკიდან დანახული ხადას ხეობა

მარცხნივ რომ პატარა სოფელია, მაგას ქვია იუხო.
ისე ხადის ხევში ყოფილა შემდეგი სოფლები:
ბეგოთკარი, ბენიანთკარი, იუხო, მიღურე, მიდელაურთკარი, როსტიანთკარი,
სვიანანთკარი, ქოროღო, შარუმანთკარი, ციხიანთკარი და წკერე.
წკერე სულ ზევითაა, ხევის სიღრმეში.

ხო, მართლა, დამავიწყდა დამეწერა, რომ ამ ლაშქრობაში იყო ლეონტი თავისი ოჯახით:) ოღონდ ისინი ხეობას სამანქანო გზით შეუყვნენ და ბოლო სოფლამდე ავიდნენ. ჩვენ კიდევ, როგორც დავწერე სეთურებიდან გადმოვედით და ხადას ხეობას ჩამოვუყევით. ერთმანეთს ხეობის გამოსასვლელში შევხვდით. თუმცა, ამაზე ცოტა მოგვიანებით დავწერთ

Naia wrote:

ZVIOSULI wrote:Naia
ცეცხლიჯვირს რატომ ქვიაო

ბაბუას ეგ არ უთქვამს და არ ვიცი

იქნებ ესაა პასუხი..

Naia wrote:როგორც ბაბუამ აგვიხსნა, ეს კოშკი სათვალთვალო-სასიგნალო კოშკს წარმოადგენდა, რომელიც ხეობას გადაყურებდა და სხვა სათვალთვალოებს მტრის გამოჩენას კოშკზე დანთებული ცეცხლის მეშვეობით ატყობინებდა.