მერე ერთ-ერთ ქუჩაზე ერთი სახლის საძებრად გავემართე. მაგ სახლის ფოტო წასვლამდე ფლიკრზე ვიპოვე და მომინდა მისი ცოცხლად ნახვა. მაგრამ ქუჩის სახელმა დამაბნია, ეტყობა ორნაირი დასახელება აქვს, რუკაზე სხვანაირად ეწერა, ფლიკრის ფოტოზე სხვანაირად, მაგრამ დაახლოებით ვიცოდი, რომ როდონდას მოედნის ახლომახლო მდებარეობდა , ამიტომ დიდად არ გამჭირვებია მისი მოძებნა.
აი ბატონო ეს სახლი და ეს ქუჩაც:
მართალია ვერ მივხვდი რა დაწესებულებაა, მგონი რაღაც შავ-ბნელი ძალების თავშეყრის ადგილი იყო

ხუმრობა იქით იყოს და ესპანური წარწერის მიხედვით რაც გავარკვიე ღამის 12-ის მერე იხსნებოდა და დილამდე ფუნქციონირებდა.
მერე ჩვენებს დავურეკე. შევხვდით ერთანეთს და ახლა უკვე ერთად გავემართეთ კათედრალური ტაძრისკენ და მთავარი მოედნისკენ. პირველი ფრაზა რაც ერთმანეთს შეხვედრისაც ვუთხარით: "ვალენსიაში დიდი სიამოვნებით ვიცხოვრებდი" იყო

მართლა ყველა მოგვხიბლა ამ ქალაქმა, რომლის ცენტრალური, ძველი ნაწილი ისეთი მყუდრო, თბილი და საინტერესო ჩანს, რომ მანდ ცხოვრების გარკვეულ პარიოდს სიამოვნებით გაატარებდა ადამიანი.
მერე ისევ შევედით კათედრალურ ტაძარში, იმ ეკლესიაში სადაც გრაალის ტასია დაბრზანებული ესპანელი დიდგვაროვანი წყვილის ქორწინების იუბილის შესაბამის საეკლესიო რიტუალს ასრულებდნენ.
