კარავი

დგახარ გარინდული -
და გეუფლება გრძნობა, რომ განვლილ საუკუნეებს ეხები -
თითქოს დროში ინაცვლებ... წარსულში ...

ამიგომაც სწორედ ეს თქვა -
ზუსტად ასეთივე გრძნობა გეულება ტაოშიცო -

საკურთხეველთან სანთლები დავანთეთ -
საკმეველი დავწვით -



იქვე ჯვრებია დაწყობილი -
და სანთლების კვალიცაა -
თიხის ჭურჭლის ნატეხებიცაა...
ხალხი მაინც ამოდის ნადგრეულ ტაძარში და ლოცულობს..

ეკლესიაში შესასვლელი სამხრეთიდანაა -
კარის თავზე ჯვარია გამოსახული და იქვე წარწერაცაა -

გახლეჩილი კედლები...

იმ სიწყნარეში და სილამაზეში
გადავწვიტეთ ცოტა დიდხანს დავრჩენილიყავით -

იქვე სუფრაც გაიშალა-

გამოგიტყდებით და ნამეტანი მესიამოვნა, ბოდორნა ვინმე კობიაშვილს რომ განუახლებია

ზოგიც ყვავილებში ჩაჯდა
ყვავილივით მომღიმარი -

ზოგიც ასე ერთობოდა და გიჟიანობდა...

ცოტა ხანში სტუმრებიც გვეწვივნენ -
დაგვსუნეს..

სტუმარს ქვევრი გაუმასპინძლდა -

და სტუმარმა მადლობის ნიშნად გაგვასეირნა..

მერე კიდევ გაგვასეირნა -





და კიდევ დაბრძანდითო -


ცოტა გავირდა კიდეც -
გაფარჩხა ფეხები -
მარა ბოლოს მაინც გვასიმოვნა

გარშემო კი ბაიები!!!
უამრავი!!!


სიმშვიდე,
სადღეგრძელოები..

ფუძნარიდან ორიოდე ნაბიჯში - ეს წყაროა -

ფუძნარის ერთ ერთ კედელთან - კარებთან ასეთი უცნაური ხვრელია -



არ ვიცი ეს რას ნიშნავს და რისთვისა გაკეთებული
რომ გადავიღე "ვსპიშკით"
ხვრელს ბოლოს არ უჩანდა...



შეიძლება აკუსტიკისთვაი კეთდება ასეთი ხვრელები?


ასეთი რამ წუღრუღაშენშიც მინახავს...

ბოლოს წასვლის დროც მოვიდა -




კიდევ ერთხელ გავხედეთ ფუძნარს -