ხალხნო, ვინმემ გასვლის ტრადიციული აღწერილობასაც მიხედეთ, თორემ წლის ბოლოს ბოქაული ამ გასვლას არ დაუშვებს საკონკურსოდ.
არადა, ცოდვაა ასეთი ლაშქრობის დაჩგვრა.
წინა დავათობის რამდენიმე მონაწილე იქვე დამეთანხმა, რომ მაშინდელი ქარბუქი, ანაზდად ამოვარდნილი და ხეებში ღმუილით გამშპარი ქარი, რომელსაც ფანტელების კორიანტელიც თან მოსდევდა, რაღაც სხვანაირად ლამაზი იყო, მაგრამ გუშინდელი დღითაც უზომოდ კმაყოფილი დავბრუნდი დავათიდან. რა ხალხი, რა ხალხი - პირდაპირ მურაბა და სულში ჩახუტება ადამიანები!!! რა მწარედ დაკარგული და რა ძაან მონატრებული კარაველები - გობე თავისი გობე-ოჯახით, რომელსაც წელიწადზე მეტია, არსად ულაშქრია; ეჰ-დათო, რომელთანაც ბოლოს შარშან ვიყავი თუშეთში და მას მერე, მგონი, არც ყოფილა კარავულ ღონისძიებაში; მისი მეუღლე - ნანა, რომელმაც პირველივე ლაშქრობიდან კარაველტა უდიდესი სიმპათიები დაიმსახურა და სადაც მოდის, ლაშქრობას წინდაწინ ჰმატებს ელფერს; ტომა, რომელთანაც ბოლოს შარშან შემოდგომაზე ვიყავი სალაშქროდ; მისის რობინსონი, რომელიც ჩემი სადებიუტო კარავული ლაშქრობიდან - შარშანწინდელი დავათობიდან გავიცანი და ძალიან ვაფასებ, როგორც კარგ პიროვნებას... ნავიგატორს, ილიას, ადმინს იქნებ უფრო ხშირად კი ვხვდები, მაგრამ მაგათთან ხომ არ მოიწყენ კაცი... კოტეტბელი და ლამა რომ ცალკე სამყაროა, ჩემზე უკეთ იცით. დიდი მადლობა პაუნას, აცას, ნუსას სამწვადის გამზადებისთვის; თამუსიას - რაღაც სხვანაირი, ვაჟკაცური ატმოსფეროს შემოტანისთვის; მუდამ შემართულ და ენერგიულ მერკვილაძის ქალს (მგონი, გვარი არ მეშლება
) - მირანდას; ვაზანოს - საინტერესო ლექციებისთვის...
ძველი ნაცნობებიდან უფრო კარგად გავიცანი, როგორც გობემ უწოდა, მსოფლიოში ყველაზე სწრაფი ზღარბი.
გული დამწყდა, მისმა ძმამ ეკლესიასთან რომ ვერ მოგვისწრო. კოტეტბელისა არ იყოს, ნიკასთან ლაშქრობას მეც ვნატრობ.
გუშინ ჩემთვის ახალი კარაველიც გავიცანი - ხახატული, რომელსაც აქამდე მხოლოდ ფორუმიდან ვიცნობდი და მაინტერესებდა ლაშქრობაში დამგზავრება.
არჩილა საგანგებოდ მოვიტოვე ბოლოსთვის. ამდენი ქალის შემხედვარე, გუშინ ნირვანაში იყო
და გაილაღა კიდეც გოგოებთან გუნდაობით. ვიხუმრე კიდეც, ახლა რომ მოკვდეს (ჯვარი სწერია, ჯვარი!!!), ბედნიერი იქნება, ამდენი ქალის ყურადღებას კიდევ როდის მიიპყრობს-მეთქი.
მოკლედ, ყველაფრამდე კარგი დღე იყო. შემოვდივარ წინადადებით - ასე მწარედ დაკარგული კარაველების დასაბრუნებლად პერიოდულად საგანგებო ლაშქრობები მოვაწყოთ.
ან, კიდევ - ისეთი ლამაზად დასამახსოვრებელი გასვლები, როგორიც ორი წლის წინანდელი დავათობა აღმოჩნდა, იგივე შემადგენლობით პერიოდულად გავიმეოროთ ხოლმე.