თუშეთი 3-11 აგვისტო

Naia · Post by **Naia** » 19 ნოე 2009, 18:22

Bernar wrote:Naia

ჩვენ დართლოში 4-5 აგვისტოს ვიყავით. თქვენ ამ რიცხვებში რომელ სოფელში იმყოფებოდით?

აჰა, როგორც იტყვიან ერთი ფეხით გაგასწარით

დართლოში 1-ში ჩავედით და 3-ში უკვე გირევისკენ დავიძარით, მანამდე კი დაახლოებით იქ ვიყავით დაბანაკებულნი სადაც თქვენ

Bernar · Post by **Bernar** » 19 ნოე 2009, 21:38

Naia
გასაგებია!

თქვენ მერე აწუნთაზე წახვიდოდით

eloiza
ეტყობა ზუსტად მაგ დროს, როცა თქვენ ბესომ გომეწარში ჩაგიყვანათ, მე, გიორგი, დათო და გოშა წოვა თუშეთში ვიყავით წასულები და თქვენ იმ დღეს ბანაკში დარჩენილებს ნახავდით!

Bernar · Post by **Bernar** » 19 ნოე 2009, 22:41

რაც უფრო მაღლა მივდიოდით კვავლო სულ უფრო პატარავდებოდა, მაგრამ სილამაზეს და მომხიბვლელობას არ კარგავდა:

By Bernar

ესეც მე და კვავლო: მარცხნივ გიორგიც მოჩანს

By Bernar

ამ სურათზე მარჯვნივ პატარა შენობა რომ მოჩანს ალბათ რაიმე ნიშის მაგვარი უნდა იყოს, თუმცა ზუსტად ნამდვილად არ ვიცი:

By Bernar

ესეც ერთერთი შესვენება:

By Bernar

ენერგიულად მივიწევდით მაღლა. თხემის ყოველი ახალი მონაკვეთის ავლისას კისერს ვიგრძელებდი და წინ ვიხედებოდი: ჩემი ვარაუდით ადრე თუ გვიან თოვლიანი მწვერვალი უნდა დაგვენახა, რომელიც ჯერ კიდევ მაშინ შევნიშნეთ, როდესაც დართლოს დაღმართს მოვყვებოდით. ასეთი მოლოდინით რამოდენიმე მონაკვეთი ავიარეთ და როცა იმედის გადაწურვისაკენ წავიდა საქმე, მაშინ გამოჩნდა ღრუბლებში ნახევრად შემალული და ქათქათა მყინვარით გულდამშვენებული თუშური კავკასიონის ერთერთი უსახელო პიკი:

By Bernar

By Bernar

ეს გიო და უსახელო პიკი:

By Bernar

ცოტა ხანი შევჩერდით ამ მშვენიერ ადგილას და სურათიც გადავიღეთ, რომელზეც როგორც მერე შევამჩნიე ჩამძინებია

By Bernar

ეს მოპირდაპირე მხარის სურათებია:

By Bernar

შორს რომ თოვლიანი მთა მოჩანს ეგ სამვრონის მთა (3467 მ) უნდა იყოს:

By Bernar

კარგი იყო იქ ყოფნა და არე-მარით ტკბობა, მაგრამ ქვემოთ გველოდებოდნენ და თან ჩვენსკენ მომავალი ფარა შევნიშნეთ, რომელთაც კაი ჯიშიანი კავკასიური ნაგაზები მოჰყვებოდნენ. შევფუცხუნდით და ჩქარი ნაბიჯით დავეშვით დაბლა ჯერ კვავლოსკენ და მერე უკვე დართლო გველოდებოდა.

როცა ნიშს ჩავცდით მამაჩემმა დამირეკა მობილურზე და სასიამოვნო ამბავი მახარა: საღამოს 5 საათისთვის დიდი მატჩი დაუნიშნავთ ფეხბურთში დართლოს ცენტრალურ მოედანზე!

ჩვენი მოლაშქრეების გუნდი როგორც მერე აღმოჩნდა დართლოს, კვავლოს და დანოს (სამივე სოფლის!!!) ნაკრებს ვეთამაშეთ!

ახლა უკვე გვქონდა აჩქარების მიზეზი. მალე ჩავირბინეთ კვავლოში და რამოდენიმე სურათის გადაღებაც მოვასწარი:

By Bernar

ეს დართლოს პანორამა:

By Bernar

ეს უკვე დართლოში ვართ:

By Bernar

guruli · Post by **guruli** » 24 ნოე 2009, 01:10

Bernar

ამ სურათზე მარჯვნივ პატარა შენობა რომ მოჩანს ალბათ რაიმე ნიშის მაგვარი უნდა იყოს, თუმცა ზუსტად ნამდვილად არ ვიცი:

არა მგონია, ნიში იყოს. ნიშებს სხვანაირად, გაცილებით მარტივად აკეთებენ, ეგ კი აშკარად შენობაა. შესაძლოა, მწყემსების სადგომი.

ჩვენი მოლაშქრეების გუნდი როგორც მერე აღმოჩნდა დართლოს, კვავლოს და დანოს (სამივე სოფლის!!!) ნაკრებს ვეთამაშეთ!

თუშებისადმი ჩემი დიდი პატივისცემის მიუხედავად, დართლოელებს ცოტა ერიდეთ.

თუ ვინმე ნაცნობი გყავთ მანდ, მაშინ არაფერია საშიში, მაგრამ ისე ცოტა ფრთხილად იყოთ, მაინც აჯობებს - სიფრთხილეს თავი არ სტკივა. აი, დანოელებსა და კვავლოელებზე არაფერს ვამბობ.
მოკლედ, რეპორტაჟისთვის კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა. მაგარი ფოტოებია - იმ ადგილების სილამაზეს ცოცხლად გადმოსცემს. კვავლოს თავზე ასვლა ყოველთვის მაინტერესებდა. დიკლოს თავზეც - მაგთის ანტენები სადაც დადგეს.

Bernar · Post by **Bernar** » 26 ნოე 2009, 22:16

სირბილ-სირბილით ჩავედით ბანაკში. ყველანი იქ იყვნენ და კარტს თამაშობდნენ. ჯერ 5 საათი არ იყო შესრულებული და ამიტომ ცოტა დრო გვქონდა დასასვენებლად.
დამავიწყდა მეთქვა, რომ იმ დღეს (ან მომდევნო დღეს), როდესაც ჩვენ დართლოში დავბანაკდით, ჩვენს მეზობლად კიდევ ერთი ჯგუფი დაბანაკდა. როგორც შემდგომ გაირკვა მხატვრების ოჯახი ყოფილა და მანქანით ჩამოსულან თუშეთის დასათვალიერებლად.
როგორც დედაჩემმა მითხრა, როდესაც ისინი კვავლოდან ბანაკში ბრუნდებოდნენ, დედაჩემი ჩვენს ''მეზობლებს'' გასაუბრებია. ოჯახის უფროსი ბ-ნი ირაკლი სოსელია გამოცდილი მოლაშქრე ყოფილა. შესაბამისად კარგად ერკვეოდა მთის ავან-ჩავანში. მან ზუსტად იცოდა იქაური ხეობები, ბილიკები, უღელტეხილები და ასე შემდეგ. როდესაც დედაჩემმა მას უთხრა რომ ფეხით ვიყავით ჩამოსულები, ბ-ნი ირაკლი დაინტერესდა თუ რა მარშრუტით ვაპირებდით თუშეთის დათვალიერებას. დედაჩემმა ეს ყველაფერი ზუსტად არ იცოდა და ამიტომ როდესაც ბანაკში ჩავედით მთხოვა, რომ მათთვის მეთქვა თუ როგორი მარშრუტი გვქონდა არჩეული.
ფეხბურთის დაწყებამდე ჯერ კიდევ იყო დრო დარჩენილი და ამიტომ რუკა მოვიმარჯვე და გავემართე ''მეზობლების'' მოსანახულებლად და გასაცნობად.

ბ-ნი ირაკლი ბანაკში იყო, როდესაც მივედი. გაცნობის შემდეგ მკითხა, თუ რა გზით ვაპირებდით მოგზაურობას. ჩვენი გეგმა ასეთი იყო: შემდეგ დღეს დართლოდან გირევში უნდა ჩავსულიყავით და დავბანაკებულიყავით. გირევიდან, უნდა შევსულიყავით ლაროვანის ხეობაში. ლაროვანის ხეობიდან კი სამვრონის უღელტეხილით (3168 მ) უნდა გადავსულიყავით წოვა თუშეთში. იქიდან კი გომეწრის ხეობით დავბრუნდებოდით ომალოში. როგორც ბ-ნმა ირაკლიმ მითხრა ლაროვანის ხეობით წასვლა არც ისე სასიამოვნო გადაწყვეტილება იქნებოდა, რადგან ის ცივი და ველური ხეობაა და თან იმის გამო რომ ორი წელია იქ არავინ არ ყოფილა, ბილიკებიც სავარაუდოდ აღარ იქნებოდა შემორჩენილი. არადა სანამ უღელტეხილის ძირში მიხვალ, მანამდე გირევიდან 15 კილომეტრი უნდა იარო ამ ხეობაში. ბილიკების არ არსებობა როგორც მინიმუმ კარგად გაგვაწვალებდა. ეს უკვე სათუოს ხდიდა ამ მარშრუტს, თუმცა გადაწყვეტილების მიღება ჯერ ნაადრევი იყო. შემდეგ ბ-ნმა ირაკლიმ თქვა, რომ იყო მეორე ვარიანტიც: გომეწრის ხეობაში ნაყაიჩოს უღელტეხილით გადასვლა, რომლის ბილიკიც ფარსმასა და ჭეშოს შორის სადღაც შუიდან იწყებოდა და პირიქეთის ქედზე ადიოდა სერპანტინით. ეს ბილიკი კარგ მდგომარეობაში იყო, რადგანაც ადგილობრივები სარგებლობდნენ ხშირად. არ იყო ცუდი აზრი: ამ მარშრუტით ჩვენი ლაშქრობის დედააზრი არ იკარგებოდა: გვინდოდა, რომ ერთი ლაშქრობით გვენახა პირიქეთის და გომეწრის ხეობები და წოვა თუშეთი. თუ რას ვიზამდით, ამას უკვე ჩვენი ლაშქრობის ''სხდომაზე'' გადავწყვეტდით.

ასე რომ დიდი მადლობებით დავემშვიდობე ბ-ნ ირაკლის და თანაგუნდელებთან ერთად გავემართეთ დართლოს ცენტრალურ სტადიონზე!
თამაში როგორც საქართველოს შეეფერება მოგვიანებით დაიწყო

ჩვენ შვიდნი ვიყავით: კარში ელგუჯა ბიძია; დაცვაში ძმები კვირიკაშვილები (გიორგი და ირაკლი); ნახევარდაცვაში მე და დათო და თავდასხმაში გიო და მერაბი. ვერაფერს იტყვი: არნახული ნაკრები იყო!

აი მოწინააღმდეგეს რაც შეეხება: ძალიან ბევრნი იყვნენ სამი სოფლის ნაკრები გუნდი ჰყავდათ! ასე რომ მძიმე თამაში გველოდა წინ.
ყველაფერი კარგი იყო მოედნის გარდა: გარდა იმისა, რომ ცოტა დაღმართი იყო, მას არ ჰქონდა აუტის ხაზები. ასე რომ თამაში მანამ მიდიოდა, სანამ მდინარე არ ცაიგებდა ბურთს

მოკლედ თამაშიც დაიწყო. ჩვენ არა გვიშავდა: მეკარე გამოცდილი გვყავდა და დაცვის ხაზიც წარმატებით ართმევდა თავის საქმეს თავს. პირველ ტაიმში არ გვიჭირდა, რადგან დაღმართში ვუტევდით!

მეკარის ოსტატობით, დაცვის მონდომებით და მერაბის კარგი თამაშის წყალობით 2:1 დავწინაურდით (ორივე გოლი მერაბის ანგარიშზეა). ამის შემდეგ კიდევ გაგვიტანეს და დაგვამწუხრეს, თუმცა ტაიმი მაინც ჩვენ მოვიგეთ: მერაბის კარგი პასით ცარიელ კარში გოლი გავიტანე და ანგარიში 3:2 გახდა.
აი მეორე ტაიმში კი გაგვიჭირდებოდა: გარდა იმისა, რომ თუშები ხშირად ენაცვლებოდნენ ერთმანეთს, აღმართში შეტევა უკვე ჩვენ გვიწევდა. ამასთან თუშები ცოტა ნასვამებიც იყვნენ და დაღლა საერთოდ არ ეტყობოდათ!

მაგრამ ღმერთმა არ გაგვწირა: არ იქნებოდა დიდი ხნის დაწყებული მეორე ტაიმი, რომ შხაპუნა წვიმა წამოვიდა. ოთხივე მხარეს ცა გახსნილი იყო და მაინც და მაინც ჩვენს თავზე იდგა ღრუბელი. იმის იმედით, რომ მალე გადაიღებდა თამაში გავაგრძელეთ, მაგრამ არ დაადგა საშველი წვიმას. სხვა გზა აღარ გვქონდა და შევწყვიტეთ თამაში მაშინ, როდესაც 3:2-ს ვიგებდით. ასე რომ დამარცხებულებს არ დაგვიტოვებია მოედანი!

მეტოქის მხრიდან ყველაზე დიდი მოწონება ჩვენმა მეკარემ დაიმსახურა! ეჭვიც კი გამოთქვეს ძველი მეკარე იქნებოდაო!

ასე დამთავრდა ეს სასიამოვნო დღეც: საღამოს კოცონი გავაჩაღეთ, სველი ტანსაცმელი გავაშრეთ და ტკბილად დავიძინეთ. ხვალ უკვე ჭეშო, ფარსმა და გირევი გველოდებოდა.

guruli · Post by **guruli** » 27 ნოე 2009, 12:49

Bernar, ცოტა ხშირად კი გერევი საუბარში და მაპატიე, მაგრამ ვცდილობ, შევავსო რაღაც-რაღაცები, რაც სხვებს მაგ გზაზე გამოადგებათ.
სოსელიას მართალი უთქვამს - ლაროვანიდან წოვათაში გადასასვლელი ახლა მართლაც დაკარგულია და ადგილობრივი მეგზურის გარეშე გაგიჭირდებოდათ. ეგ კი არა, ბევრი ადგილობრივიც არ წავა მაგ ქედით. პირიქითიდან გომეწარ-წოვათის მხარეს გადასასვლელი მართლაც ნაყაიჩოზე გადადის. ეგ უღელტეხილი კარგი იმითია, რომ თუშეთის ოთხივე თემი - პირიქითი, გომეწარი, ჭანჭახოვანი და წოვათა კარგად მოჩანს, ლაროვანის ხეობის გადასასვლელი კი სედარებით დაბალზეა და ომალო-შენაქო-დიკლოს მხარე იმდენად კარგად არ ჩანს. თუმცა ნაყაიჩოს შემთხვევაში ლაროვანის ტბას ვერ ნახავდით, რაც ნამდვილად სანახავია...
მოკლედ, ინტერესით ველოდები თქვენი მარშრუტის გაგრძელებას - რომელი გზით წადით და ეგ ულამაზესი ხეობა თუ ნახეთ.
ისე, დაახლოებით მაქეთ სამომავლოდ ერთ კარგ მარშრუტსაც გირჩევთ, რაკიღა თქვენ ოჯახურ გასვლებს აწყობთ. პანკისის ხეობით ადით ტბათანაში, გაიარეთ წოვათა, გადადით გონეწარში, ოღონდ ხეობას ომალოსკენ არ შეჰყვეთ - ვერხოვან-კოკლათასთან მისვლამდევე მარჯვნივ აუხვიეთ- კახეთისკენ და ალაზნის სათავეებში ადით. მანდ არ ვყოფილვარ (ჩემთვის ეგ ჯერ კიდევ უნახავი ერთი საოცნებო ადგილია თუშეთში), მაგრამ ბევრისგან გამიგონია, ულამაზესიაო. ალაზნისთავიდან შეგიძლიათ ისევ ბაწარასკენ დაეშვათ, ან - უკან დაბრუნდეთ - კოკლათა-ვერხოვანისკენ და დოჭუდან ან ილიურთადან კვლავ მარჯვნივ, კახეთის მოსაზღვრედ გოგრულთა-ვესტომთის მხარეს წახვედით. მაგ ადგილას ახლა წოვათაში მიმავლები ვერაფრით მოხვდებოდით, თუმცა პირდაპირ ალაზნისთავიდანაც შეგიძლიათ ჩახვიდეთ ვესტომთაში, ოღონდ მანდ ბილიკები არაა და კარგად უნდა გაიკითხოთ გზები... ეგ მხარე როგორღაც მივარდნილია, არც სამანქანო გზაა და ტურისტიც ნაკლებად მიდის. მანდაა სოფლები გოგრულთა, ვესტმო, ვესტმომთა, ცოტა განზე - საჩიღოლო და გაღმა - საბუე... ვესტმოს მაღლა, ალაზნისთავისკენ მთებში სამი ტბააო, ასე მითხრეს იქაურებმა და თუ პირდაპირ გადმოხვალთ იმ მთებზე, შეგიძლიათ ეგენიც ნახოთ, ან - დაბლიდან თუ შეხვალთ სოფლებში, მაშინ შეგიძლიათ იქ ასვლა...
ცნობისათვის - ადგილობრივი ლეგენდების თანახმად, ამირანი სადღაც მაგ მთებში ყოფილაო მიჯაჭვული ქედზე და შატილიდამნ მოკვეთილ ალუდა ქეთელაურსაც მანდვე დაუდია ბინაო, თუმცა, ვიმეორებ - ეს ლეგენდებია და იქაც ბევრმა ვერ მითხრა.
ვესტმოდან უკან დაბრუნება რამდენიმე გზით შეიძლება - შეგიძლიათ პირდაპირ დაეშვათ ბაწარის ნაკრძალზე; შეგიძლიათ ვესტმომთით აბანოს ხევში (თორღვას აბანო სადაცაა) გადახვიდეთ და გამვლელ კამაზებს ჩამოჰყვეთ ალვანში; შეგიძლიათ საჩიღოლოდან ორწყალზე გადასვლით გახვიდეთ საბუეში, იქიდან შუამთის უღელტეხილით (მანდაც მაგარი ხედებია - წოვათის გარდა, ყველაფერი ჩანს) ჭანჭახოვანში გადმოხვალთ - ჟველურთაში, იქიდან კი თუშეთის პირველ სოფელ ჭალაში (ხისოს ჭალასაც ეძახიან) ჩახვალთ, სადაც ასევე გამვლელ კამაზებს დაელოდებით. მე თუ მკითხავთ, ვესტმოდან ბაწარაში გადასვლა ყველაზე უკეთესი ვარიანტი იქნება.

Bernar · Post by **Bernar** » 03 დეკ 2009, 22:35

guruli
რას ამბობ! რაც მეტ საინტერესო რამეს იტყვი რა ჯობია მაგას!
გამგები წაიკითხავს და გაიგებს და ვისაც არ აინტერესებს ის უბრალოდ გადაავლებს თვალს.

რაც შეეხება ლაროვანის ხეობას ძირითადი პრობლემა გირევიდან წოვათაში გადასასვლელი უღელტეხილის (სამვრონის უღ. 3168 მ) ძირამდე მისვლა არის: ლაროვანის ტბის მერე ბილიკი მდინარის ნაპირს აღარ მიუყვება. ჯერ მაღლა ადის და შემდეგ ისევ დაბლა ეშვება რაღაც მანძილის შემდეგ. სწორედ ბილიკის ეს ნაწილი იყო დაკარგული როგორც გავიგეთ და ამ მონაკვეთის გავლა წინასწარი საფუძვლიანი დაზვერვის გარეშე ალბათ ძალიან გაჭირდებოდა. თვითონ სამვრონის უღელტეხილის გადავლა არ უნდა ყოფილიყო განსაკუთრებული პრობლემა, რადგან სიმაღლეში 700 მეტრის აღება მოგიწევს და თვითონ მიმართულების განსაზღვრაც შეიძლება თუ რუკას კარგად დააკვირდები: ჯერ ბილიკი ნაშალის თუ კლდის თავზე გადადის, მერე ნაკადულს კვეთს და შემდეგ პირდაპირ მიჰყვება ფერდობს სიმაღლეში. ნაყაიჩოს უღელტეხილი (2903 მ) 300 მეტრით დაბალია სამვრონის უღელტეხილზე, მაგრამ ხედები არანაკლები უნდა იყოს, რადგან ნაყაიჩოდან შესანიშნავად მოჩანს თუშეთის კავკასიონი, რასაც ვერ ვიტყვით სამვრონზე. მაგრამ სამაგიეროდ სამვრონიდან ამუღოს (3839 მ) მასივი გამოჩნდება შესანიშნავად. თებულო კი ორივე უღელტეხილიდან კარგად გამოჩნდება, თუმცა სამვრონიდან ალბათ უკეთესად.

რაც შეეხება დანარჩენს, პირადად მე კარგად არ ვიცი ტბათანას ადგილმდებარეობა (მოძებნა უნდა რუკებზე

) და ვერ გეტყვი ზუსტად რა როგორაა მაქ. იმ სამ ტბას რაც შეეხება, ეგ ტბები და კიდე სხვებიც მდინარე ორიწყალის სათავეებშია და ძალიან ლამაზი უნდა იყოს წესით იქაურობა!

Bernar · Post by **Bernar** » 03 დეკ 2009, 22:54

მაშ ასე გათენდა მომდევნო დილაც. დღეს უკვე ზურგჩანთები და სიარული გველოდა წინ. ამინდს კარგი პირი უჩანდა: მზე ათბობდა ირგვლივ ყველაფერს. გამოვლაგდით ყველანი კარვებიდან და ჩვენ-ჩვენ საქმეებს მივხედეთ: დედაჩემმა საუზმის გამზადება დაიწყო, ჩვენ კიდევ კარვების აშლას და ზოგადად აბარგებას შევუდექით.

ეტყობა ამ სურათებს აბარგების დამახასიათებელი ფუსფუსი:

By Bernar

By Bernar

განგსტერები

By Bernar

არ ვიყავით ბოლომდე აბარგებულები, როდესაც ჩვენთან ბ-ნი ირაკლი და მისი ერთერთი ქალიშვილი თამთა მოვიდნენ. მისალმების შემდეგ მათ გვითხრეს, რომ დღეს ფარსმაში მანქანით აპირებდნენ წასვლას და შეეძლოთ ჩვენი ჩანთების ნაწილის წაღება. გაგვახარა ამ ამბავმა: ამით საგრძნობლად გვიადვილებდა ბ-ნი ირაკლი და მისი ოჯახი დღევანდელ დღეს.

ესეთი ყურადღება ორმაგად დასაფასებელია, რადგან ერთია როცა თხოვ და დაგეხმარებიან და მეორეა როდესაც თვითონ გთავაზობენ დახმარებას!

ასე რომ როდესაც სრულად ჩავალაგეთ ჩანთები, მეზობელ ბანაკში გადავინაცვლეთ და 5 ყველაზე მძიმე ჩანთები ბ-ნი ირაკლის Mitsubishi Montero-ს თავზე დავამაგრეთ. აი მათი მანქანაც:

By Bernar

By Bernar

ამის შემდეგ ჩვენი ლაშქრობის წევრები ჩემს გარდა გირევის გზას დაადგნენ შემსუბუქებულები. მე კი რუკასთან და დურბინდთან ერთად მანქანით უნდა წავყოლოდი ბ-ნ ირაკლის რადგან გზაში მას ჩემთვის უნდა ეჩვენებინა ნაყაიჩოს უღელტეხილის სერპანტინი, რომელიც მიიკლაკნებოდა პირიქეთის ქედის დამრეც ფერდობზე. სამწუხაროდ ფოტოაპარატი ჩემებს გავატანე და მათ მიერ გადაღებულ სურათებზე ამომწურავ კომენტარს ვერ გავაკეთებ

guruli · Post by **guruli** » 03 დეკ 2009, 22:58

Bernar

რადგან ნაყაიჩოდან შესანიშნავად მოჩანს თუშეთის კავკასიონი, რასაც ვერ ვიტყვით სამვრონზე.

მაგას ვამბობ - თუშეთის რაღაც ნაწილი სამროვნიდან არ ჩანს.

კარგად არ ვიცი ტბათანას ადგილმდებარეობა

წოვათა- გომეწრის ბოლოდან უკვე ახლოს ხარ. აქეთ - ბაწარა-პანკისის მხრიდანაც.

ეგ ტბები და კიდე სხვებიც მდინარე ორიწყალის სათავეებშია

მანდ არა - ცოტა განში, დასავლეთით...
და კიდევ - ორწყალი.

Bernar · Post by **Bernar** » 03 დეკ 2009, 23:12

ჩვენების წასვლიდან ასე 1 საათში ჩვენც დავიძარით. მანქანა საკმაოდ დატვირთული იყო და ამიტომ ნელა მივდიოდით. დამავიწყდა მეთქვა, რომ
ბ-ნ ირაკლის და მის მეუღლეს ქბ-ნ მედეა სამი შვილი ჰყავდათ: ორი ქალიშვილი: დეა და თამთა და ერთიც ვაჟი ირაკლი. გზაში უფრო ახლოს გავიცანით ერთმანეთი და რა თქმა უნდა ძირითადად თუშეთზე და მის სილამაზეზე ვსაუბრობდით.

ჩვენებს ასე ერთ საათში წამოვეწიეთ: სურათიც გადაგვიღეს სადაც ჩანს როგორი დატვირთულებიც ვიყავით

By Bernar

მანამდე კი მერაბის გადაღებულ სურათებსაც გაჩვენებთ

დართლო

By Bernar

By Bernar

ეს დართლოელი ვაჟკაცია

By Bernar

პირიქეთის ალაზანი

By Bernar

ისვენებენ სიცხისაგან გათანგულები:

By Bernar

ირაკლი სადაცაა ჩაგვყლაპავს

By Bernar

ამ ნაკადულის გადალახვა როგორც ჩანს არც ისე ადვილი იყო:

By Bernar

By Bernar

ელგუჯა ბიძიას ალბათ მობეზრდა ცვრიან ბალახზე სიარული და ახლა მტვრიან გზაზე მოაბიჯებს

By Bernar

Bernar · Post by **Bernar** » 03 დეკ 2009, 23:36

როდესაც ჭეშო გამოჩნდა და ზემოთხსენებული ნაკადული გავიარეთ მარჯვნივ ხეობის ბოლოსკენ ულამაზესი მწვერვალი გამოჩნდა. ბ-ნ-მა ირაკლიმ მანქანა გააჩერა და ყველანი ჩამოვედით ამ სილამაზის უკეთ დასანახად. თავიდან ეს მწვერვალი ქომითო (4261 მ) გვეგონა, თუმცა შემდეგ რუკის მოშველიებით მივხვდით, რომ ეს ერთერთი უსახელო პიკი (4076 მ) იყო თუშურ კავკასიონზე. ქომითო ამ ხეობის მომდევნო ხეობის ბოლოში იყო აღმართული. როდესაც უსახელო პიკის თვალიერებით დავტკბით და სურათებიც გადავიღეთ, ბ-ნ-მა ირაკლიმ ნაყაიჩოს სერპანტინი დამანახა. ბილიკი საკმაოდ კარგად ჩანდა დურბინდით, ასე რომ ნაყაიჩოზე გადასვლა უპრობლემოდ შეიძლებოდა. ამის შემდეგ ჩავსხედით მანქანაში და გზა განვაგრძეთ ფარსმასაკენ.
სანამ ჩვენ ამ ამბებში ვიყავით მერაბი დაუზარებლად აგრძელებდა სურათების გადაღებას

უკვე ჭეშოში მისულან

By Bernar

იქაური ბედაური:

By Bernar

ზემოთხსენებული უსახელო პიკი მერაბსაც კი შეუმჩნევია

By Bernar

ჭეშოდან ფარსმამდე სამანქანო გზა გარს უვლის ქედს, რომლის ფერდობებზე და თხემზე რამოდენიმე ციხე-კოშკია შემორჩენილი.
აი ისინიც:
ამ სურათზე ნაყაიჩოს სერპანტინსაც შეამჩნევთ თუ კარგად დააკვირდებით

By Bernar

By Bernar

ისევ და ისევ შესვენება:

By Bernar

აქ გიო და ირაკლი როგორც მითხრეს წვენს აკეთებენ

(რისგან არ მახსოვს

)

By Bernar

რა ჯობია ბუნებაში გამოძინებას

By Bernar

თუმდცა დიდხანს ვინ დაგაძინებს როცა წინ გზა გელოდება!

By Bernar

By Bernar

ისევ კოშკები და პირიქეთის ალაზანი:

By Bernar

Bernar · Post by **Bernar** » 03 დეკ 2009, 23:50

guruli
სხამოანას მთის (3239 მ) აღმოსავლეთის კალთის ძირში არის ორ(ი)წყალის პირველი სერიოზული შენაკადის სათავე და ამავე ადგილას ტაფობზე არის 3 პატარა, ციცქნა ტბა, ცოტა ქვემოთ კიდე წყაროა, რომელიც ითვლება იმ შენაკადის სათავედ.
დასავლეთის კალთის ძირში კიდე არც ისე პატარა ტბაა და თვითონ ორ(ი)წყალის ერთერთი სათავე სწორედ ის პატარა ტბაა.

ასევე დიდგვერდის მთის (3335 მ) დასავლეთის კალთაზე 6 (!!!) პატარა ტბაა.

ალბათ ამათგან რომელიმეს გულისხმობდი!

და მართლა ჩემს რუკაზე ორიწყალი წერია და არაა გამორიცხული შეცდომა იყოს: ორწყალი ხომ უფრო ბუნებრივი სახელია!

Bernar · Post by **Bernar** » 10 დეკ 2009, 22:50

ამასობაში ჩვენ ფარსმას მივადექით. შესაბამასად ჩამოვიღეთ ჩვენი ჩანთები, ლურჯი ტენტი გადავაფარე და ქვებით დავამაგრე. ახლა უკვე ჩემებს უნდა დავლოდებოდი და სანამ ისინი მოვიდოდნენ, მანამ გირევში უნდა წავსულიყავი და იქ ლაროვანის ხეობის შესასვლელი უნდა მენახა. თან მდინარეზე ფონიც იყო მოსანახი. როგორც აღმოჩნდა გირევის მონახულებას დეა, თამთა, ერეკლე, მათი ნათესავი და მათი ოჯახის მეგობარი რეინჯერი მამუკა აპირებდნენ. შესაბამისად მათ დაველოდე. სანამ გზას დავადგებოდით, ცოტა წავიხემსეთ და დავისვენეთ, რის შემდეგაც გირევის გზას დავადექით. ასე ნახევარ საათში უკვე გირევში ვიყავით. საკმაოდ საინტერესო იყო ბოლო მონაკვეთი: მარცხნიდან მდინარის ნაპირას რომ მივყვებოდით და თან მარჯვენა მხარეს ციცაბო ფერდობი რომ გვედგა მხარში. გირევიც, როგორც ყველა თუშური სოფელი, ძალიან ლამაზი სანახავი იყო. მასშიც ძალიან სასიამოვნო შესახედი იყო სახურავების ჰარმონია: რაც ყველაზე მეტად დამამახსოვრდა თუშური სოფლების ნახვისას.

როდესაც გირევს მივუახლოვდით, მე მდინარისაკენ დავეშვი, დანარჩენები კი სოფელში ავიდნენ. მდინარეზე რომ ჩავედი, ეგრევე ფონის ძებნა დავიწყე, თუმცა არც ისე შედეგიანად. მდინარე საკმაოდ სწრაფი იყო და თან წყალიც მუხლზე მაღალი იყო. არც ისე ადვილი გადასალახი იქნებოდა, მით უმეტეს დედაჩემისათვის.
მცირეოდენი ფიქრის შემდეგ გადავწყვიტე მდინარე გადამელახა და ლაროვანის ხეობაში შევსულიყავი: თუნდაც მცირე მანძილზე. პირველ ცდაზე ვერ გადავედი: მომეჩვენა რომ შეიძლება წავექციე წყალს. მდინარის სისწრაფის გამო წყალი თეძოსა და მუხლის შუამდე მცემდა რაც ჩემთვის მოულოდნელი აღმოჩნდა. ასე რომ პირველი ცდა კრახით დამთავრდა. მეორეჯერ სხვა ადგილი ავირჩიე. ამჯერად მოულოდნელობის ეფექტი არ იყო. თუმცა შუა მდინარეში ერთი დაპირება ისევ დავაპირე უკან მობრუნება, მაგრამ რაც იქნება იქნება მეთქი და მაინც გადავედი. მეორე ნაპირზე უკვე იქით-აქეთ დავიწყე ყურება, რადგან ეჭვი მქონდა ძაღლები შემამჩნევდნენ. არც მოვტყუებულვარ: მარჯვენა მხრიდან ორი ქართული ნაგაზი ნელ-ნელა წამოიმართა და იმის გამო რომ საკმაოდ შორს ვიყავი, ზანტად დამიწყეს ყეფა. ამის შემდეგ მარცხენა მხარე დურბინდით კარგად დავათვალიერე, რადგან მწყემსების ბინა მარცხენა მხარესაც იყო. ამ ''დაზვერვის'' შემდეგ ნელი ნაბიჯით გავუდექი ლაროვანის ბილიკს. რაც უფრო წინ მივდიოდი, მით უფრო უმატებდნენ ყეფას ნაგაზები. ჯერ-ჯერობით მაინც იმის იმედი მქონდა, რომ მდინარე ლაროვანისწყალს არ გადმოლახავდნენ. თუმცა როდესაც ნაგაზებმა ყეფას მოუმატეს და ტორტმანი დაიწყეს, ეგრევე უკან მოვბრუნდი და სწრაფი ნაბიჯით მდინარისაკენ დავბრუნდი. როდესან ნაპირზე მივედი მაშინ კი ამოვისუნთქე: ეხლა თუ გამომეკიდებოდნენ მდინარეში უეჭველი შევასწრებდი!

ასე რომ გამოვბრუნდი უკან ფარსმასაკენ. თუმცა მდინარე აგარ გადამილახავს: მეორე ნაპირს წამოვყევი. ცოტა ხნის შემდეგ იმის გამო, რომ მდინარის ნაპირი ციცაბო ხდებოდა, ფერდობზე მიმავალ ცხვრის ბილიკს მაღლა ავყევი. ძალიან ლამაზი იყო გირევი ამ ფერდობიდან. სოფელს ძალიან ამშვენებდა მარცხენა მხარეს, კლდის შვერილზე მდგარი კოშკი და კიდევ რამოდენიმე ციხე კოშკი მის სიახლოვეს. ძალიან კარგი სასურათე (უფრო სწორად საპანორამე) იყო ყველაფერი ეს, მაგრამ სამწუხაროდ ფოტოაპარატი თან არ მქონდა და გადაღება ვერ მოვახერხე.

ასე რომ ნელ-ნელა დავშორდი გირევს და ფარსმასთან მდინარეს მოვადექი. ის ის იყო ფეხსაცმელისაკენ წავიღე ხელი, რომ უკან ვილისი მომადგა, რომლის მძღოლმაც გულისხმიერება გამოიჩინა და ფეხის დაუსველებლად გადამიყვანა პირიქეთის ალაზანზე.

Bernar · Post by **Bernar** » 17 დეკ 2009, 22:43

ფარსმაში რომ მივედი, ჩვენები უკვე მოსულები დამხვდნენ: მინდორზე ისხდნენ და საუბრით ირთობდნენ თავს. მათი ნაწილი კი ფარსმაში იყვნენ ასულები სოფლის დასათვალიერებლად.
სანამ შემდგომ ამბებს გავაგრძელებდე, მანამ მერაბის გადაღებულ სურათებს დაგათვალიერებინებთ:

ფარსმას მოუახლოვდნენ:

By Bernar

ერთი ხელის გაწვდენაზეა

By Bernar

სათვალთვალო კოშკი ფარსმასთან:

By Bernar

ფარსმის ცნობილი ხიდი:

By Bernar

ეს უკვე ფარსმასთან მოსულან

By Bernar

ფარსმის ამაყი და გულმაგარი კოშკი:

By Bernar

By Bernar

ლამაზია ერთად შექუჩებული ფარსმის კოშკები

By Bernar

აქ ალბათ ჩვენს მომავალ მარშრუტზე მსჯელობენ:

By Bernar

აქ არა მგონია მარშრუტზე იყოს საუბარი

By Bernar

მერაბის ფოტოგრაფიული ნამუშევარი

By Bernar

ისევ კოშკები:

By Bernar

აქ ფარსმის მოსანახულებლად ადიან ერეკლე, დეა, თამთა და რეინჯერი მამუკა:

By Bernar

უკვე ფარსმაში არიან, ხმლებიც მოარტყეს როგორც ჩანს ფარსმელებმა და ეხლა სასმელზე პატიჟებენ სტუმრებს

By Bernar

(როგორც შემდეგ გაირკვა ფარსმაში და გირევში უცნაური ჩვეულება ჰქონიათ: დღეობაზე სოფელში ამოსულ მამაკაცებს ჯერ ხის ხმლებს მოარტყამენ საკმაოდ მწარედ და შემდეგ მამაპაპურადაც გაუმასპინძლდებიან

)

უკვე უკან ბრუნდებიან

By Bernar

By Bernar

ისევ კოშკი:

By Bernar

ელგუჯა ბიძია ფრთხილობს

By Bernar

გიორგიც:

By Bernar

ამასობაში მეც მოვედი და დადგა დრო გადაგვეწყვიტა ლაროვანში წავსულიყავით, თუ ნაყაიჩოთი გადავსულიყავით გომეწრის ხეობაში. მანამდე კი კიდევ ერთხელ ყურადღებით მოვათვალიერეთ რუკა:

By Bernar

ასე თუ ისე ბევრი ვიმსჯელეთ თუ ცოტა ვიმსჯელეთ საბოლოოდ ნაყაიჩოზე გადასვლა გადავწყვიტეთ, რაც რამოდენიმე მიზეზმა განაპირობა:
1. პურის მარაგის შემცირება.
2. გირევთან არც ისე მარტივი გადასალახი იყო მდინარე და თან დაზვერვის გარეშე ლაროვანის ხეობაში დაკარგული ბილიკების მძიმე ჩანთებით ძებნაც არ იყო მთლად სახარბიელო.
3. თან მამაჩემს გულზე დიდად არ ეხატებოდა გრძელი მარშრუტით სიარული და თავიდანვე აქტიურად უჭერდა მხარს ნაყაიჩოს ვარიანტს. უფროსებისათვის მართლა რთული იქნებოდა ლაროვანში სიარული.

ასე რომ ძალიან გვიშველა ბ-ნი ირაკლის გაცნობამ და რჩევებმა.
ამის შემდეგ რამოდენიმე სამახსოვრო ფოტო გადავიღეთ და შემდეგ ასაბარგებლად მოვემზადეთ: მოსაღამოვებული იყო უკვე.

By Bernar

ეს ირაკლიმ გადაიღო

By Bernar

ეს კი ავტოგადაღებაა

By Bernar

ასე რომ დიდი მადლობებით დავემშვიდობეთ ბ-ნ ირაკლის და მის ოჯახს, მშვიდობიანი მგზავრობა ვუსურვეთ და დასაბანაკებელი ადგილის მოსაძებნად გავემართეთ, რომელიც იქვე აღმოჩნდა: ფარსმის ხიდის მეორე მხარეს კარგი ადგილი იყო კარვის გასაშლელად და ჩვენც იქ მოვაწყვეთ ჩვენი ბანაკი.

მანამდე ფოტოაპარატი დაუბრუნდა მშობლიურ ხელებს და ეს სურათები გადაიღო გახარებულმა

By Bernar

By Bernar

მზე მთის წვერს ეფერება ნაზად:

By Bernar

By Bernar

და ბოლოს ფარსმის პანორამა: მდინარის მოპირდაპირე ფერდობიდანაა გადაღბული

By Bernar

ბანაკი მალე გავშალეთ და როდესაც საკვებიც მივიღეთ, იქაური მწყემსი ნიკო გვეწვია და თავისთან დაგვპატიჟა მწყემსის ბინაში. მე და დედაჩემი ბანაკში დავრჩით, აი დანარჩენები კი ნიკოს გაჰყვნენ და დაღამებამდე ''ქეიფობდნენ'' მის ბინაში.
როდესაც დაბრუნდნენ, ბახალგაზრდებმა მოვილაპარაკეთ, რომ დილით ადრე ავმდგარიყავით და სანამ ნაყაიჩოს გზას დავადგებოდით, გირევი მოგვენახულებინა (ჩვენი ბანაკიდან ჩემს გარდა ხომ არავინ არ ყოფილა გირევში). არ იყო ცუდი იდეა: ერთი ეგაა დილით 6 საათზე ადგომა არ უნდა დაგვზარებოდა

.
ასე რომ მიილია დღევანდელი დღეც. მომდევნო დღე უკვე ლაშქრობის ყველაზე მნიშვნელოვანი დღე იყო: ნაყაიჩოს უღელტეხილი გველოდებოდა მცირე სირთულეებით და შესანიშნავი ხედებით.

Bernar · Post by **Bernar** » 26 დეკ 2009, 12:20

მომდევნო დილას ასე ხუთი სათი იქნებოდა როდესაც წვიმამ გამაღვიძა. თავიდან ისეთი არაფერი, მაგრამ არა და არ გადაიღო. თან სულ უფრო და უფრო უმატებდა წვიმასაც და ჭექა-ქუხილსაც: ისეთი ამბავი იყო გეგონებოდა სადაცაა ცა ჩამოიქცევაო. ესე იგი 11 საათამდე ასე იწვიმა გადაუღებლად. 6 (!!!) საათის განმავლობაში ასეთი გადაუღებელი წვიმა იშვიათად თუ მინახავს. შესაბამისად ჩაგვეშალა გირევის მონახულებაც და ეჭვქვეშ დადგა საერთოდ უღელტეხილზე გადასვლა. თუმცა როგორც იქნა 11 საათზე წვიმამ გადაიღო და სასწრაფოდ გამოვედით კარვებიდან. კარვები გავამშრალეთ და ასე ერთ საათში უკვე მზად ვიყავით გასამგზავრებლად. შანსი გვქონდა დღესვე გადავსულიყავით ნაყაიჩოზე რადგან როგორც ბ-ნმა ირაკლიმ და იქაურმა მწყემსებმა გვითხრეს ბილიკი ძალიან კარგად ემჩნეოდა მიწას და სასიარულოდაც საკმაოდ მარტივიაო.
ასე რომ მხნედ დავადექით გზას. ეს პირველი დასვენებასავით:

By Bernar

ეს სათვალთვალო კოშკი ღამით საკმაოდ მისტიური შესახედი იყო. დღე კი ასე გამოიყურებოდა:

By Bernar

ნაყაიჩოს ბილიკამდე რომ მივსულიყავით, ჯერ უკან ჭეშოსაკენ უნდა წავსულიყავით (ოღონდ მდინარის მეორე ნაპირით) და შემდეგ ხელმარცხნივ უნდა აგვეხვია პირიქეთის ქედის კალთაზე.
ეს გიოა და უკან მე მივყვები

By Bernar

სიმაღლეზე მცირედით რომ ავიწიეთ, ფარსმის ტაფობიც გამოჩნდა ჩვენს უკან:

By Bernar

ასე ნახევარი საათის შემდეგ, როდესაც ნაკადული გადავლახეთ მივადექით ნაყაიჩოს სერპანტინის დასაწყისს. თავიდან ბილიკი ქვებს და მცირე კლდეებს შორის მიიკვლევდა გზას, ამიტომ ნელა ვმოძრაობდით.
როცა ქვიანი მონაკვეთი დამთავრდა ქვემოთ დარჩენილებს დაველოდე და წინ თუშეთის კავკასიონის ერთერთი უსახელო პიკის წვერი გამოჩნდა: ეტყობოდა რომ ახალი (წინა ღამის!!!) დათოვილი იყო მისი დაღარული ფერდობები:

By Bernar

ეს კი უკან დარჩენილები:

By Bernar

როდესაც დანარჩენებიც ამოვიდნენ, ცოტა შევისვენეთ და შემდეგ ნელ-ნელა ისევ განვაგრძეთ გზა. მცირე სიმაღლის აღების შემდეგ ზემოთხსენებული უსახელო პიკი კიდევ უფრო უკეთესად გამოჩნდა:

By Bernar

ეს კი უფრო ახლოდან:

By Bernar

ამასობაში ცა ნელ-ნელა იქუფრებოდა და მალე წვიმაც დაიწყო. ეს უკვე არასასიამოვნო იყო. ისედაც გვიან გამოსულებისათვის ეს შეიძლება უკან დაბრუნების მიზეზიც გამხდარიყო.

თან გრუხუნსაც უმატებდა და მალე საკმაო ნისლიც ჩამოწვა. ჩვენ ერთ პატარა "კონცხზე" შევიყუჟეთ ლურჯი ტენტის ქვეშ და დაველოდეთ წვიმა როდის გადაიღებდა. ასე ნახევარი საათი იმედისმომცემი არაფერი არ ხდებოდა. გრუხუნიც არ იკლებდა და უღელტეხილსაც მძიმე და შავი ღღუბელი არ აკლდებოდა. საათს რომ დავხედე სამის ნახევარი იყო უკვე. საკმაოდ გვიგვიანდებოდა. ჩემთვის გულში გავიფიქრე, რომ თუ სამ საათამდე არ გამოიდარებდა, მაშინ უკან უნდა დავბრუნებულიყავით.
არადა ამის საკმაოდ მცირე შანსი იყო დარჩენილი.

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS