უბრალოდ ხევსურეთი....

[meore monadire]

მაგრამ, დავიწყებ თავიდან, და აქამდეც მივალ ალბათ

[meore monadire]

დავიწყებ თანმიმდევრობით აღწერას 6 წლის ნანატრ სტუმრობისას საკუთარ მიწაზე

ეგებ წერაში მალე გაილიოს დრო ოხერტიალი...

დავიწყოთ თავიდან,

უნდა წავსულიყავით შაბათს, დილით, გეგმაც ამის მიხედვით იყო აწყობილი, მაგრამ...

პარასკევს გავარკვა, რომ ჯაბას მეგობარი, ლიკა კვირას მიფრინავდა თბილისიდან...

ხოდა ჯაბამ ისურვა მნიშვნელოვანი შთაბეჭდილებებით გაეშვა ქვეყნიდან გულის სწორი, რათა მასაც ისევე სულმოუთქმელად ეთვალა წამები ბეიჯინგში, როგორც აქ დაითვლიდა ჯაბა...

ხოდა შაბათ ღამეს დაიგეგმა გაცილების ოპერაცია , სწორედ ამიტომ გადაიდო ხევსურეთში წასვლა ერთი დღით...

შაბათს დაახლოებით, ღამის 2 საათზე, მე და ჯაბა სახლიდან გამოვედით და ლამასთან შესახვედრად გავწიეთ, თან გზა და გზა სანთლებს და ბენზინს ვეძებდით (ამ დროს არ უნდა დაგვავიწყდეს რომ რუსეთთან გაგანია ომია და მე კი ვარკეთილში დავდივარ მხარზე ბალალაიკა გადებული )

მოკლედ, სანამ ლამას შევხვდებოდით, ვარკეთილის იმ დროისთვის ყველა ღია მაღაზია შევისწავლეთ საფუძვლიანად, მაგრამ სანთელი ყველგან აღგვილი დაგვხვდა პირისაგან მიწისა ...

ლამაც მოვიდა ამასობაში, უკვე მოსკოვის გამზირზე ვიყავით, გადავწყვიტეთ ბენზინი მაინც გვეშოვა...

ბევრი ვეძიეთ, ბევრი ტაქსისტიც შევაწუხეთ, მაგრამ ამაოდ ყველა ან გაზზე იყო, ან დიზელზე

მოგვიწია ისევ ვარკეთილში დაბრუნება ბენზინისათვის და ლუდით გამომტყვრალ მებენზინის გაღვიძება... მაინც ვიშოვეთ

მერე, იქიდან წამოსულები, გზად ერთ ბეხრეწ მაღაზიას გადავაწყდით, სადაც, ჰოი საოცრებავ, სანთელი აღმოაჩნდათ!

ამ ამბით გახარებულები და თან ლამას დაბადების დღის ლუდით აღნიშნვნა გამოვლილები მივედით ლიკას კორპუსთან, რომლის ეზოც ლამპინებით ისეთი განათებული იყო, დღეს არაფრით ჩამოუვარდებოდა, ერთი ფიქრი კი გადავიფიქრეთ კიდევაც შუაღამის მოსკოვის პროსპექტის ჩემი არცთუ მთლად სასიამოვნო ხმით ფეხზე დაყენება, მაგრამ ხევსურულმა სულმა და მიღებულმა გრადუსმა ფეხებთან მოიტოვა სირცხვილი და სინამდვილე და პატარა ოცნებაც აენთო ...

დავაწერეთ ტექსტი: „თბილისი პეკინი ხევსურეთი“ მრგვლად დავწერეთ და გულში გული ჩავხატეთ სანთლებით 

ავანთეთ თუ არა სანთლები და ბენზინი, ბალალაიკასაც მოვუკიდე ცეცხლი ... ლამამ კი ამ ბომბებგადატანილ უბანს თავისი ხმით მოსდო ხანძარი...

ლიკას ალბათ გაუხარდა, ან არ გაუხარდა...

ის კი ვიცი, რომ ჩვენ ჯაბას სიყვარულს შევწირეთ ერთი ხევსურეთში გასატარები დღე და დანარჩენ დღეებსაც სიამოვნებით ვუტარიგებდით საშუალება რომ მოგვცემოდა... მაგრამ ლიკა მიფრინავდა მეორე დღეს...

მერე იყო უხერხული სიტუაციიდან ლამაზი გამოსავლის ძიება, და გაბერილი გულებით სახლისკენ გამობრუნება...

იქიდან წამოსულებს გზაში სვანებთან პატარა ჩეპე მოგვიხდა (პოლიციის ჩაურევლად მოვწყდით ერთმანეთს მთვრალი ხევსურები და მთვრალი სვანები, არადა კაი ჩხუბი შეიძლებოდა გამოსულიყო )და შემდეგ დავიშალეთ, დავიშალეთ რა, სახლში მივედით ბარგი ჩავალაგეთ და წავედით დიდუბეში...


პ.ს.
აქედან დაწყება გადავწყვიტე

თანდათან აბევრდება ალბათ ამბავი

[meore monadire]

კვირას დილის 10 საათზე დაიგეგმა შეხვედრა, მაგრამ იმის გამო, რომ ღამე გათენებული გვქონდა, მოგვიწია 11 ისთვის შეკრება


მე და ჯაბა რომ მივედით იქ უკვე გველოდნენ ბუბა და ირაკლი, მარშუტკაში ბარგი დავალაგეთ და საჭმელის საყიდლად დავიშალეთ, არა, წასაღები საჭმელის კი არა, იქვე, მარშუტკაშივე რომ შეგვეჭამა, ისეთი საჭმელის

მე კუბდარი შემხვდა

დუშეთამდე საინტერესო აღარაფერი მომხდარა, აქა იქ თუ წავეკაიფობოდით ბუბას

დუშეთში მანქანაში გადავლაგდით, მაღაზიასი პროდუქციის ყიდვა დავიწყეთ...

ირაკლა კიდევ კაკლის ძირში წამოგორდა და განცხრომით ძილს მიეცა

ჯერ აუცილებლად საყიდი პროდუქცია ავიღეთ, მაგრამ ფულის მხოლოდ მეოთხედი დაგვეხარჯა, ამიტომ ჯაბამ და ბუბამ გადაწყვიტეს თავისთვის ფუფუნების საშუალება მიეცათ და იყიდეს ძალიან ბევრი ჩიფსები, ლუდის თევზები, დაჟე ყურის საწმენდები და მაკრატელიც იყიდეს )))


რომ მივბრუნდი მაღაზიაში მეტად სახე ბედნიერები დამხვდნენ ბუბა და ჯაბა, უფრო სცორად ჯაბა დამხვდა ბედნიერი სახით, ბუბა კი მელოტი ბედნიერი სახით )))



რაღას ვიზამდით, მე და იკამ კი წავიჩხუბეთ ცოტა, მაგრამ ბოლოს მაინც დავიტვირთეთ და ალექსანდრესკე გავეშურეთ ...

თურმე მთავარი წინ გველოდა ))

ალექსა დაგვხვდა შორტებით და შლოპანცებით ))))

და ასეც წამოვიდა საბოლოოდ, მაგრამ ბევრი დაიცინა ))) ბუბას ცოტა ხანი კაი დრო ედგა: აღარავინ ეკაიფებოდა

ალექსაც ჩავისვით მანქანაში და ხუთი წვერგასაპარსი ახალგაზრდა გავეშურეთ დიდი რაოდენობით არაყის ასაღებად სოფელში ) (წვერგაუპარსაობა მერე უნდა ნახო შენ


არაყიც ავიღეთ (10 ლიტრა) და უკვე ბაკურხევისკენ პირდაპირი რეისი უნდა დაწყებულიყო, მაგრამ...

გზად ანანური უნდა გაგვევლო, ხოდა სასტავმა დაიჩემა ვიბანაოთო

ჩავედით ამ ანანურშიც, მაგრამ ფერხოციანი დიაცების და ძალიან ჭუჭყიანი წყლის მეტი ვერაფერი ვნახეთ

ასე რომ ბანაობა ჩამოსვლისთვის გადაიდო, ფასანაურამდე მხოლოდ ბუბასთან კაიფი ხდებოდა, სამწუხაროდ არ მახსოვს რაზე დავცინოდით, მაგრამ რა დაულევს დასაცინს მაგ ლომს )))

გუდამაყრის შესასვლელში, სადაც ტელეფონები საბოლოოდ იჭერდა გავჩერდით და დავამესიჯეთ ახლობლებთან, სულ ვახტანგურად ვგზავნეთ წერილები...


ხოდა წავედთ ბაკურხევისკენ, იყო წყალში მანქანის გავლევა, ვეძის სმა, ლუდით გაბრუჟვა და შემდეგ უკვე სოფელი...

პ.ს
სოფელის ამბები ალბათ ხვალისთვის დამრჩება სათხრობად

[meore monadire]

სოფელი...

სოფელი როგორც ყოველთვის ამაყად დაგვიხვდა, მართალია უფრო დაძრული სახლებით, უფრო აბალახებული საფლავებით, უფრო გაბექებული ბილიკებით, უფრო მეტი გასათიბი ფერდით, მაგრამ მაინც ამაყად...

ბაკურხეველს თვითონ სოფელი აყოლებდა ალბათ ყოველთვის დარდიმანდ ხასიათს...

ან კი როგორ უნდა დაიტიო გულში რაიმეს დარდი, როცა დილით შურთხის ყივილი გაღვიძებს, გარეთ გამოსულს მზის სხივების მაღალ მთის წვერებზე ცეკვა თვალს გჭრის, ფეხქვეშ მთელს ქვეყნიერებას ნისლი მოსდებია და ასე ნისლზე შემდგარი მიემართები მთის წყაროსაკენ ქოლგეითის კბილის პასტით ხელში...

გარშემო მთები იმ სიმაღლეზე არტყავს სოფელს, გეფიქრება უნებურად ყოველ საღამოს რომ დილით კიდევ უფრო არ წამოიზიდონ და მთებს შორის ამოჩრილი ცის ნაფლეთებიც არ დაიჭირონ...

საღამო ხომ უკვე სხვა განზომილებას ნიშნავს სოფელში...

ცა ნელ ნელა ივსება ვარსკვლავებით, ახლა ცაო ვამბობ, მაგრამ შენ კი ვერ მიხვდები რომელ ცაზე ვამბობ... ეს თბილისის ცა კი არაა, ხელის მიწვდენაზე რომ გეჩვენება, არა, ბაკურხევში ცა უსაშველოდ შორია, იმდენად შორია, რომ ვერსკვალებიც კი უფრო პატარები ჩანს...

არსებობს ასეთი ადგილი ხეობაში, როცა სოფელი პირველად გამოჩნდება, მთები თავს დაგეყუდება, უცბად სუნთქვა გეკვრება კაცს...

მე სუნთქვა მეკვრება ხოლმე, პირჯვრის გადაწერის სურვილი მივლის სხეულში, მინდა ვთქვა „მადლობა შენდა უფალო, კიდევ რომ მანახე ეს სამოთხე“...

ავედით სოფელში, ჯაბას ლუდი ჰქონდა მიღებული საკმარისი დოზით უკვე და ისეთ გზაზე, გადახედვისაც რომ გეშინია მანქანიდან, ვაითუ თავმა გადაგძალოს და გადავარდე, ჯაბა სულ მესამით მიდიოდა )))

სახლზე ბევრი რამ არის სათქმელი, მაგრამ რამდენად გამომივა არ ვიცი...

ყველა დროის პოეტები ღწერდნენ ჩვენს პატარა ქვეყანას, მაგრამ მაინც უკმარისობის გრზნობა გვრჩება და ყოველთვის ახლა ლექსს, ნოველას თუ ესეეს ველით, რომ უფრო დავხარჯოთ სამსობლოს სიყვარული სხვისი დაწერილის კითხვაში...


სახლში უცბად დავბინავდით, დავბინავდით რა, ჩანთები შევიტანეთ და ეგრევე არყის ხარჯვას შევუდექით )))

თან მეზობლებიც გვესტუმრნენ, და ატყდა გაგანია სმა

მაგრამ, რამდენიმე ჭიქის დალევა შევძელი მხოლოდ...

ეს იმის გამო რომ დიდი ხანია აღარ ვსვამ,..

ხო და საღამოც ასე დასრულდა, სმაში და წერაში...

არა, იყო კიდევ მონატრებული ბაკურხევის ცით ტკბობა...

[meore monadire]

[meore monadire]

[meore monadire]

[KINALOKO]

ვაააჰ!
ძლლივს

[meore monadire]

ვაგრძელებ სახევსურეთოს ამბების თხრობას, ვნახოთ რა გამომივა... გათანგული ვარ დღეს ამ მონატრება ოხერტიალით, წერის თავიც აღარ მაქვს...

ორშაბაბათი დღე რასაკვირველია გვიან დაიწყო, ყველას ბახუსისგან მონგრეული სახეები გვქონდა, ადგომის ხალისს მხოლოდ მთებში ჩაკარგული ადგილი გვიბრუნებდა...

არა, ალექსას აღმოაჩნდა მაგარი უნარი, აქამდე დუშეთში, 11 მდე რომ ვერ აყენებდნენ ვერაფრით, ახლა დილის 7 საათზე ფეხზე იყო და უკვე გახურების ხასიათზე მდგარი ოთახიდან ოთახში დაძრწოდა...

დილით დიდის რუდუნებით, გავშალეთ სუფრა, რა საკვირველია ალექსამ არავის დაუთმო შეფ პოვრობა

მე და ბუბა შეგირდებად აგვიყვანა

ისე ყველას რაღაც დაევალა, მაგალითად ირაკლის დაევალა მთაზე წასაღები ბარგის გამზადება, ბუბას მეორე დავალებად დაევალა სახლის მოსუფთავება, რაშიც მე დავუდექი შეგირდად, ჯაბას კი დაევალა არ დაენაგვიანებინა იქაურობა და არ დავეგვიანებინეთ საქმეზე მდგრები

ხო და ალექსა კარტს თამაშობდა და შეგირდებს დაგვავალა ტუშონკიანი მაკარონის გაკეთება

ასეთი საუბრები დგებოდა მერე: „ალექს წყალი ადუღდა, მარილი ჩავყარეთ უკვე და ახლა მაკარონის ჩაყრის დროა, ჩავყაროთ?“ -‏‏“ჩაყარეთ!“ და ჩვენც ვყრიდით

„ალექს მაკარონი მოიხარშა გადმოდგმაა საჭირო და გადმოვდგათ?“ –“გადმოდგით!“ „ალეკო სუფრა გავშალეთ და ყველაფერი მზადაა, ვჭამოთ?“ –„ჭამეთ, ოღონდ ჯერ მე გავსინჯავ როგორია“

მკდ კაი შეფ პოვარი გვყავდა, და უკეთესი შეგირდები ვყავდით )))

ასე, კარგად დანაყრებულებმა, ავისხით გუდა ნაბადი და გავწიეთ აბუდელაურის ტბებისკენ, მაგრამ გზაში ცუდი ამინდი მოგვეწია, ამიტომ მოგვიწია ღამის უკენახოს უძირო ტბასთან გაგვეთია...

რომლის უძიროობის ვერსია ირაკლიმ გააცამტვერა

წვიმიან ამინდში, ისე ჭყუმპალაობდა ზანგის ბავშვიც კი შურიანი თვალებით შეხედავდა

მერე კარავში შევიჭყლიტეთ და სამსამი ჭიქა გასახურებლად დავლიეთ, ხუთ ხუთი უკვე სიამოვნებისთვის

მაგრად გავიბრუჟეთ ამ საღამოსაც

საოცარი ადგილია, ტბის წყალი შრიალებს, მთის ნიავი დაქრის, ცა ლამისაა ცას ასცდეს, ვარსკვლავებია, რომ გინდოდეს ჩამატება ერთის, ადგილს ვეღარ იპოვი...

ასეთ ადგილას გავათიეთ პირველი რამე ...

ხო, სანამ დასაძინებლად დავწვებოდით, გარეთ გავიტანეთ სპალნიკები, და პირდაპირ ღია ცას შევყურებდით ემოციებისგან დადებილებულები...

[Monadire]

გაიხარე ბექა! მშვენივრად აღწერ,ეგრე განაგრძე
ესეც ზემოთ ხსენებული უკენახოს უძირო ტბა



უცნაურად მიზიდავდა და მიხმობდა ტბა.ცდუნებასაც დიდხანს ვერ გავუძელი.წყალი თბილი იყო სხვათაშორის

[Monadire]

კარავთშლა ტბის პირას

ერთბაშად აცივდა, წვიმამ დასცხო.
მთელი ბარგი ჩემს კარავში გადავიტანეთ,ჩვენ კი ხუთი კაცი მეორე უფრო ფართო კარავში შევიყუჟეთ და მამაპაპური მეთოდით გავაჩაღეთ სიცივესთან ბრძოლა.
მალევე შევთბით მაგრამ "მეთოდი" ისე სასიამოვნო იყო შორს შეგვიტყუა

ერთი ვანსკის თავში ჩამახედა

[Monadire]

დაბნელდა , წვივამაც გადაიღო.
კარგადაც შევჟუჟუნდით,გარეთ გამოვედით და რას ხედავ?
უზარმაზარი ცა. ყველა ვარსკვლავი თუ ციური სხეული ერთდროულად გამოსულიყო თითქოსდა ჩვენს სანახავად.
გულაღმა წამოვუწექით
ცაში ავხედეთ და ჩავსწვდით კიდეც ვარსკვლავთა ცვენის სილამაზეს

[ARCHILI]

ახლა რომ გავიაზრებ რროოგგოორრი გაააგიჟება იცის ხოლმე ირაკლიმ და მერე ამ გაგიჟებულს კიდევ შფოთისთავის როგორ დაგულებული სიტყვები მოჰყვებოდა საღამოს კარზე, მერე კიდევ ჯაბას და ბუბას მადლიანი ნათქვამ-გამონათქვამები... მერე ეს ქალაქიც მეზარება და ყველა ის დღე აქ რომ გავატარე...

მერე დედი-ბელას მზრუნველობას რომ გავიხსენებ და ნინის ციან თვალებს... მერე სულ გაგიჟება მივლის ხოლმე, მაგრამ არა ჩვენებური გაგიჟება, არა... ისეთი გაგიჟება თავიდან რომ ცდილობ აიცდინო ხოლმე...

ვერ წავედი, მაგრამ ბელას სული კი თან გავაყოლე ზედმეტი ტვირთივით, დაგვიანებულზედ ჩადიხარ და გაიყოლე მეთქი... მგონი კი ძმებმა არ დამიჯერეს, შეგეძლო და არ წამოხვედიო... ამ ამბების კითხვას რომ ვიწყებ, ფოტოებზეც და ტექსტებშიც ჩემს ძმებთან ერთად ვეძებ თავს, მაგრამ ვერ ვპოულობ და მერე ისე ვგრძნობ თავს, როგორც ისინი იგრძნობდნენ ჩემს ადგილას...

მაგრამ... რომ ვიხსენებ, ბექამ ისევ მოინახულა ამდენი წლის მერე თავის სოფელი-თქო და წარმოვიდგენ მის ამ შეხვედრის სიხარულს, მერე თავს მეც უკეთ ვგრძნობ ხოლმე...

ეგ კია... შემდეგი წასვლა, იმედია უფრო "უდაჩნი" დროს მოხდება და მეც არ დავაკლდები, თუ ვიქნები...

აფსუს, რა შთაგონებები "გამემაზა"... აფსუს... მარა... იმედია, ძმები კიდევ იტყვიან იმასაც, რაც მე შეიძლებოდა იქიდან დაბრუნებულს მეთქვა...

[meore monadire]

ყველაზე ლამაზი და ემოციებით დატვირთული დღე იყო ეს დღე...

მარშრუტი შემდეგი სახის იყო: უკანხოს ტბები- ოხერხევის თავი - აბუდელაურები -ღამის გათევა - ოხერხევი - ბაკურხევი

მაგრამ ყველაფერი სხვანაირად აეწყო...

დილით უძირო ტბასი ვიჭყუმპალავეთ მონადირეებმა, მერე მაგრად ვჭამეთ და ცოტა წაუსასმელეთ კიდევაც

გზას დავადექით, წინ ერთი მთავარი გორი იყო ასავლელი, შემდეგ გზა წესით მთის წვერებს უნდა გაჰყოლოდა, მაგრამ...

ჯერ ალექსა მიგვეცვალა ) სიარულის თავი დაკარგა... შემდეგ ბუბა გადაიბირა და ახლა მთაში დიდი დაპირისპირება დაიწყო

რა საკვირველია აბუდელაურებზე წასვლა გადაიდო, აბა ჯგუფს ხომ არ დავშლიდით

ავდექით და მწვერვალ შაქვიშასკენ გადავუხვიეთ ...

გზა საკმაოდ რთული აღმოჩნდა, მთელი დღე ვიარეთ, გზად სეტყვაც ვიწვნიეთ, ძირ დაუნახავ მთებზე ხეტიალიც და გაჭირვებაში ერთმანეთის გატანაც... (სეტყვა წამოვიდა და სულ ორი საწვიმარი გვქონდა შესაბამისად ყველა ცდილობდა რაც შეიძლება მცირე დაეფრაბენია, რათა დანარცენები უფრო დაცულად ყოფილიყვნენ... )

უკვე შავქვიშის ძირას ვიყავით, რომ...

ალექსა და ბუბა სახლში წავიდნენ, საკმაოდ რთულ გზაზე დაეშვნენ...

მაგრამ შემდეგ ალექსა მობრუნდა, ბუბა კი შინამდე ჯანსაღად ჩასულა, ხელები დაუხევია კლდეებზე მხოლოდ ...

შავქვიშას სილამაზემ გაგვყინა, გაგვაშრო, ენა გადაგვაყლაპა ...

ასეთი სილამაზე საერთოდ ქვეყნად თუ იარსებებდა ვერ წარმოვიდგენდი, არათუ ჩემი სოფლის მთებში...

უზარმაზარ, შავ დევს პეშვი ქონდა გამოწვდილი თითქოს, რომლშიც დასალევი წყალი დაგროვილიყო...

გარშემო ბევრი დევები...

ყოველ მხარეს ცნობილი, სახელიანი მწვერვალები...

დაახლოებით 2 საატი გავჩერდით ამ ზღაპრის გმირ ადგილას და შემდეგ, უკვე დაისისას, შინისაკენ დასვება დავიწყეთ

მთაში საერთოდ თვალის შიშს არ უნდა აყვე, მაგრამ როგორ გინდა გაქაჩო, როცა ვერ ხედავ ბოლოს სადაც მიდიხარ, 70* იან დახრილობაზე ეშვები, კლდეებზე მიხტი და ორი სტუმარი გაბარია პახოდუ

გზის ნახევარიც კი არ გვქონდა გავლილი, ისე დაღამდა ერთმანეთს ვეღარ ვარჩევდით 

ღამის გზაზე ბევრი საინტერესო თვალზე ცრემლ მოსადენი ამბავი შეგვემთხვა, მაგრამ ბოლოს ყველამ მივაღწიეთ საკარვე ადგილამდე, საკარვე ადგილი პირობითად, თორემ დღის სინათლეში იმ ადგილას გავლაც კი გაუჭირდებოდა კაცს...

მარტო კარავი დაეტია დამრეცი ფერდობის თავზე, აქეთ იქით გადაიკიდა გვერდები, მაგრამ თავი აღარავის დაგვრჩენოდა, ადგილი გვეძია...

დავწქით სასწრაფო წესით რათა გზა დილით ადრე გაგვეგრძელებინა

ეს იყო პირველი დღე, როცა შენთვის ჩანაწერი არ გამიკეთებია

ღამე მშვიდობიანად გავიდა, მეორე დილას დახოცილები და კუნთ დახუთულები წამოვედით შინისაკენ, მე ტანსაცმელიც კი შემოხეული მქონდა ))))

სახლში ვიბანავეთ დავისვენეთ, და გოგოების ლოდინში ჯოკრის თამაში დვაიწყეთ )) გარშემო თვალუწვდენელი მთები და ჯოკერი

და ლუდიც ...

იმ დღეს ორი სტუმარი გვემატებოდა, ნინი 85 და ბელა ჩეკურიშვილი

პ.ს.
სურათები სურათები სურათები

დავიწყებ ფავორიტით

დაბლა ჩანს ბაკურხევი

[meore monadire]