კარავი

წყაი მართლა ძალიან ცივი იყო:)
წყალში რომ შევევდი ზოგი "ბარგი" ხელში მეჭირა, ზოგიც კისერზე გადავიკიდე.
შუა ყალში ფეხი ამიცურდა თუ სიცივისგან ამიკანკალდა... მოკლედ წავბარბაცდი და რაგაცა წყალში მოვიქნიე
ამ დროს არ მახსოვს ხელში რა მიჭირავს: აფარატი თუ ფეხსაცმელები...
და სანამ მოვიხედე და გავიგე რა შემემთხვა კარგად ვინერვიულე
რომ ვნახე ფეხსაცმელი "დავკარგე" ცოტა არ იყოს გამიხარდა, ფოტოაბარატი გადარჩათქო
მაგრამ ნაპირზე რომ ამოვედი და წინ რა გზა გველოდებოდა რომ გამახსენდა ...
აი მანდ კი მივხვდი რა შარში ვიყავი

ბოლოს მიხვდა რომ ბატინკები უშლიდა ხელს -
ერთი მაიქნია და გვესროლა...
ჩვენ კი ვკიოდით - არა თქო -
ხალიანას ტუფლები რომ გაგვახსენდა

მარა ბოლოს ტყორცნა მაგრად -
მართალია ერთი ბატიკა ჩავარდა მდინარეში -
მარა დროზე ვუშველეთ დახრჩობასა...




აი ეს კი მდინარეზე გადასვლის კულმინაცია იყო...
ამიგო ოთხით გადმოდის...

აი კიდევ ერთი ამიგო ))

ამიგო მგონი ხელაობს თუ ბანაობს მაგრამ ეს გრძელმკლავიანი პერანგი რაღა შუაშია ამ გაგანია ბანაობაში თუ ხელაობაში

ეს კი გილგამეში, მისი საყვარელი ნიტა, რომლის სახელიც ძლივს-ძლივობით გამოიცნო ეკამ და გილგამეშის მეგობარი....

აი ნიკამ რა მომწერა
zalian mixaria, rom chvens mier sharshan gamagrebuli ejklesia ginaxavt, romlis dasaxelebaa - doretkari, wm. marinas eklesia-e.i. sharshan tkuilad ar miixoxialia mand, mnaxvelebic asulxart

nika

საინტერესოა-
ესე იგი გავაზი არ ჰქვია?

ნიკა ხშირად შემხვედრია ხოლმე ფოტოაპარატით ხელში -
შორიდან ვცნობ ხოლმე.
როცა მეც ასევე ფოტოაპარატით დავრბოდი ძეგლების სანახავად...

ვაგრძელებ თხრობას -

ბოლოს გაუწოდეს ამიგოსაც კარვული ხელი -
და გამოვედით ყველა სამშვიდობოს..

აქ იყო და გამოჩნდა დათოც -
ვერ ვუშველე ტუფლებს - ქსნის წყალი დალიესო -
დაიხრჩოვო...


ეკას ფლოსტები აღმოაჩნდა...

და ხალიანას ჩავაცვით..
ის კი მოთქვამდა თავის ტუფლებსა ...

ახლა რაშია საქმე - შევამოწმე გიორგის დისკეზე - წმ. მარინე არის XII-XIII საუკუნის. აი მის ზმოთ კი სადღაც ტყეში უნდა იყოს კიდევ ერთი მცირე ზომის ტაძარი - წმ. გიორგისა რომელიც თარიღდება V-VI საუკუნეებით. ასე რომ წმ. გიორგის ტაძარი ჯერ კიდევ სანახავი გვაქვს....

აბა გავაზი ჰქვია და ბარბარეს სახელობისააო დედაომ რომ გვითხრა იკოთში?

აი ამ კაცმა გამაგიჟა -

მთელი გზა ეკლესიამდე ფეხშიშველი იარა!

Tamari-ch.
აბა რა გითხრა, რომ შევხვდები ნიკას უფრო ზუსტად გამოვკითხავ როტომ უძახის სორეთკარს. რომელი წმინდანის სახლობისაა ამაზე, თუ შემჩნიე ნიკა არაფერს წერს.

ხოდა
მერე კიდევ რა იყო საინტერესო და მნიშვნელოვანი!
..
ეგ ტურა ეგა - დათო ეკითხება ხალიანას -
შენი ტუფლები რომ ვიპოვოთ, რომ ჩავალთ დაბლა, - რას კისრულობო?

ხალიანამ - რაც გინდათ იმასაო -

ჰოდა ტორტიო!!
კარგიო!

21 კაცი ვართ და 21 კვერცხიანიო!
+ 1 მძღოლი...

სიტყვა სიტყვააო!

და უცებ ტუფლები ხეზე ჩამოკიდებული დაინახა ხალიანამ..
უი აქ მოფრენილანო!!!



შერჩა ხალიანას ტუფლები
და დათოს ტორტი!!!!!!!!!!!!

კაროჩე - 21 კაცი - იგივე სასტავი
მარხვის მერე მივდივართ ხალიანასთან და ტუფლების დახრჩობას გადარჩენის ამბავსა ვზეიმობთ!
თითოს 21- კვერცხიანიდან თითო კვერცხი შეგვხვდება.

დავტოვეთ მდინარე უკან და შევუდექით მთაზე ასვლას..

რაც უფრო მაღლა ავდიოდით მით უფრო მშვნიერი ხდებოდა ბუნება და ხედი..
ახლა შევჩერდები საღამომდე -
და სხვებმაც დადეთ მდინარე-ფართის სურათები...

კაროჩე - 21 კაცი - იგივე სასტავი
მარხვის მერე მიცდივართ ხალიანასთან და ტუფლების დახრჩობას გადარჩენის ამბავსა ვზეიმობთ!
თითოს 21- კვერცხიანიდან თითო კვერცხი შეგვხვდება.

არა... უნდა წამოვსულიყავი

მაგრამ დიდი შანსია, რომ მე თვითონ ვყოფილიყავი გადასარჩენი ფეხსაცმლიან-ტანსაცმლიანად და ტორტი კი არა, რესტორანი შემეწერებოდა