ბორჯომ-ხარაგაულში დაკარგულები :)

namcecuna · Post by **namcecuna** » 30 მაი 2008, 01:27

რამდენი ხანი გავიდა არ ვიცი, შემოგვიერთდა ჯნოსი, ტელეფონი და კარავი დავკარგეო, ხალხი გაფანტულიაო, ნონიკო პანიკაშიაო .... ნოდო დაცურდა მაგრადო... ძალიან ვნერვიულობდით დარჩემილების ბედზე, ღამე იყო, ციოდა და რა უნდა ექნათ, თან წვიმდა შიგადაშიგ...
მოკლედ, გავიდა რაღაც დრო და ორი ადამიანი დაგვადგა თავს, კავკასიკა და ვიღაც ბიჭი კიდევ... სიხარულით ტაში დავუკარით, ნამდვილი ღვთის წყალობა იყო მათი გამოჩენა, ყველა შიში ერთად მოგვშორდა, ამოვისუნთქეთ რააა.... ჯნოსმა ფსიქოლოგიური წვრთნა ჩაუტარა ტელეფონში ლამას-ისე დაუხატა გადარჩენის სურათი, უკვე ჩამოსულები მეგონენ ბავშვები

ალბათ საათი ან უფრო მეტი დასჭირდათ...

და ყველაზე ლამაზი, რაც იმ ღამეს მოხდა

ვსხედვართ და ვხედავთ, მოპირდაპირე მხარეს ციცინათელებივით ანათებენ ჩვენების ფანრები, ნელ-ნელა მოიწევენ და ცეკვავენ თითქოს მკრთალი შუქები ... გული თითქმის გამიჩერდა სიხარულისგან

namcecuna · Post by **namcecuna** » 30 მაი 2008, 01:34

ნელ-ნელა მოვიდნენ და შესვენების გარეშე გავუდექით გზას... რა სახეები ჰქონდათ

ჩავმწკრივდით-ფანრიან -უფანროები და ციცინათელები ისევ აციმციმდნენ ტყეში...

უუუუზარმაზარ ხეებს შორის მივდიოდით, თან ეს ნისლი, თან ნეონის შუქები, თან ეს სურნელი-ქორფა ბალახის და ფოთლების, ნამის, წვიმის... უჰ, ისეთი გემრიელი ჰაერი იყო, შეჭმა რომ შეგვძლებოდა.....

დაახლოებით სამი კილომეტრი ვიარეთ თუ არ ვცდები... ნუნისამდე რომ მივედით, უკვე ისე მწარედ დაღლილი ვიყავი, ჩანთაზე დავჯექი და ჩუმად ვტიროდი, მიხაროდა თუ რა მჭირდა ახლაც არ ვიცი

ქეთუნას დანახვა ნამდვილი ზეიმი იყო, დასვენებული, დაწყნარებული სახე, მშრალი და ბედნიერი იყო

დედა შევარქვი ჩვენი ლაშქრობის: ცეცხლი დაგვინთო, ისეთი ცეცხლი, სიხარული მეღვრებოდა გულში, რომ ვხედავდი, თან ასე დაღლილებზე რომ ზრუნავდა, გული უფრო მიჩუყდებოდა... ჯაბაც-ძალიან კარგი ადამიანი აღმოჩნდა და ასე გემრიელად დასრულებული დღის ბოლოს, გამტენიისას შევლასლასდი კარავში... მეძინა ცოტა, მაგრამ, მკვდარივით

namcecuna · Post by **namcecuna** » 30 მაი 2008, 01:37

ასეთი იყო დილით ჩვენი ბანაკი

ყველა კარვის ფონზე მინდია რომ დავინახე სიცილით ჩავბჟირდი

Truli · Post by **Truli** » 30 მაი 2008, 01:38

ჩვენი და ლამას ბანაკები გაერთიანდა.
კავკასიკა რომ დავინახე გადავეხვიე... მანამდე ერთხელ მყავდა ნანახი, მაგრამ რთული წარმოსადგენია ასე კიდევ ვისი დანახვა შეიძლება გამიხარდეს.

ცოტა შევისვენეთ, გავუზიარეთ შთაბეჭდუილებები, ავაგროვეთ ჩანთები და დავიძერით. კავკასიკას ჩემი ჩანთა ჰქონდა აკიდებული და ჩასვლაში მეხმარებოდა. ორივენი არაერთხელ წავიქეცით. ნ67 ჩვენს წინ იყო, მას 3 თუ 4 ჩანთა ჰქონდა აკიდებული, კიდევ ერთხელ გავოცდი მისი საოცარი ამტანობით და ძალით.

კარგა ხანს ვიხოხეთ, ძალიან ციცაბო ფერდობის გასწვრივ ვმოძრაობდით. კიდევ კარგი ღამე იყო და ხევის ძირს, ანუ სადაც შეიძლებოდა გადაჩეხვა ვერ ვხედავდი... საერთოდ ვერიდებოდი იქ ყურებას.

მგონი ნახევარ საათში სამშვიდობოზეც გამოვედით. ბილიკი, ცუდი, ტალახიანი, მაგრამ სადაც ფეხის დადგა შეიძლებოდა ისე რომ მიწა არსად არ მიხოხავდა, გამოჩნდა. თავი ბედნიერად ვიგრძენი და გაბედულად გავიდექი გზას, მიუხედავად იმისა რომ ჩემმა ფეხმა ასეთი თავგადასავლები ვერ მაპატია. ერთი ჩასავადნი ადგილი აქაც იყო, სადაც ჩავარდი კიდეც მაგრამ შორს არა.

გადავკვეთეთ მდინარე და როგორც იქნა საგუშაგომდე ჩავაღწიეთ ნუნისში. ისეთი დაღლილები ვიყავით, რომ კინაღამ იქვე დავეყარეთ და დავიძინეთ. აქ ქეთი4 შეგვხვდა. ჩვენზე იგიც ნერვიულობდა.

ნიკუშასთვის კარვის გაშლა მინდოდა, წავავლე მის ზურგჩანთას ხელი და.. ვაი საოცრებავ, ვერ ავწიე... გირები იყო შიგნით?

ბოლოს ქეთის კარვისკენ დავიძერით და დავბანაკდით. ქეთი როგორც გამოცდილი დიასახლისი დატრიალდა, ცეცხლი დაანთო, ვახშამი გვაჭამა. მე ადრევე შევწექი მის კარავში და გავითიშე. ბოლო ჩემი აზრი ნიკას კარვიდან ფხაკუნის გამო იყო - ნეტავ მეთქი ფრთხილად იყვნენ, არ ჩამოწყდნენ და თავში არ დამეცნენ.. მერე გამახსენდა რომ ჩამოსულები ვართ და გავითიშე.

გაგრძელება იქნება.

namcecuna · Post by **namcecuna** » 30 მაი 2008, 01:40

ისევ ჭამა-სმა დიდად შესარგი

))

იფ, რა კარგი იყოოო

namcecuna · Post by **namcecuna** » 30 მაი 2008, 01:42

ამ ეკლესიის წინ

ასეთი მინდორი იყო

ასეთი მინდვრიდან კი, ნამცეცუნამ ეს გვირგვინი დაწნა (ზემოთ ბევრჯერ ნახსნები და ყველას თავზე მორგებული

)
ზღარბმაც მოიხდინა და

გიჟმაც

teo- · Post by **teo-** » 30 მაი 2008, 01:46

teo- · Post by **teo-** » 30 მაი 2008, 01:47

es gvirgvini gamoqvabulshia gumelze devs)))

XAO · Post by **XAO** » 30 მაი 2008, 01:47

ვააახ მაგარი იყო რა კიდე წავიდოდი დიდი სიამოვნებით

teo- · Post by **teo-** » 30 მაი 2008, 01:48

exa sxvagan, karg adgilebs ra dalevs)) movifiqrot rame

XAO · Post by **XAO** » 30 მაი 2008, 01:49

teo001
არა ისევ მანდ უნდა წავიდეთ ჩანჩქერი დაგვრჩა სანახავი

teo- · Post by **teo-** » 30 მაი 2008, 01:50

XAO

Truli · Post by **Truli** » 30 მაი 2008, 01:52

XAO
ა12 ხო აპირებს წასვლას და მარკირების გასწორებას

namcecuna · Post by **namcecuna** » 30 მაი 2008, 01:54

teo001

შუადღით , ჩემი გამოკვებილი ტელეფონი რომ ჩაირთო, კარველების ზარები და გზავნილები მომესიჯდნენ, ძალიან გამიხარდა ასე რომ ზრუნავდნენ ჩვენზე და ასე რომ ვახსოვდი, კარველებსაც და არა მარტო მათ-ვინც გაიგო ჩვენი თავგადასავალი

გეგმაში ჩანჩქერზე წასვლა და შამპუნით ბანაობა გვქონდა

მაგრამ, სანამ მდელოზე, გვირილებიან იასმნისფერყვავილებიანზე ავიდოდით, ისეთუ ჩანჩქერივით წვიმა წამოვიდა, სეტყვაც მოაყოლა, რომ სხვაგან წასვლა არც გვიფიქრია...

ნაწილი მოლაშქრეების მოვხვდით გამოქვაბულში, ბერების კლდეზე... მე, თეო, ზღარბი, ნიკა, მინდია, ნოდო, შემოგიერთდნენ ნიკა და სანდრო... დავანთეთ ცეცხლიი გამოქვაბულის "ფანჯარასთა" და ისე გემრიელად გავიბოლეთ, ახლაც ცეცხლის სუნი მელანდება ყველგან

ქვაბულში კვამლი იდგა-ერთმანეთს ვერ ვხედავდით ... თიმცა, გავშრით, ვისაუბრეთ, ვისადილეთ და ბევრი საჭირბოროტო საკითხიც გადავჭერით... ნიკამ მისტიური ამბების მოყოლა დააპირა-ბერების კლდეს რომ უკავშირდება და რაც მოასწრო, საკმარისი იყო იმისთვის, რომიქ ღამის გათენებაზე უარი გვეთქვა მე და ზღარბს

თითო ჭიქა არაყი დავლიეთ და კისრისტეხით თუ ფრენით დავეშვით მდელოსკენ, ზღარბის ნიკამ ჩაგვაცილა თორემ, ისევ დავიკარგებოდით

namcecuna · Post by **namcecuna** » 30 მაი 2008, 01:57

მდელოზე რვაკაციან კარავში ასკარად მეტი ხალხი დაგვხვდა, ვიდრე მისი ზომა ითვალისწინებდა, და ასეთი სახეები

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS