კარავი

გაყინული ფარავნის ტბა



















თავფარავნელი მეთევზეები

ცოტა ვიპოზიორეთ

ჯერ კიდევ ტბაზე ვიყავით, რომ მოულოდნელად რაღაცამ დაიგრუხუნა და ცოტა ხანში შეშინებულებს წყლის ბუყბუყიც შემოგვესმა. ამის გამო აჩქარებით დავტოვეთ იქაურობა თუმცა, როგორც მეთევზეებმა გვითხრეს, საშიში არაფერი იყო. დროდადრო კარგ ამინდში ალაგ-ალაგ ყინული იხსნება, მაგრამ არა იმდენად, რომ მთელ ტბაზე ჩატყდესო.

ტბიდან დავბრუნდით, მინიბუსში ჩავსხედით და იქვე ფოკაში, მამათა მონასტერთან გავჩერდით. გავაწყვიტეთ, მამებისთვისაც მიგვეტანა ცოტაოდენი ზეთი. ეკლესიის კარი გარედან ვერ გააღეს მამებმა, ამიტომ მონასტერში შეგვიყვანეს და დერეფნებით გადაგვიყვანეს ეკლესიაში, სადაც რამდენიმე ჩემთვის უცხო ხატი ვნახე

ფოკის მამათა მონასტრის ხატები







მამათა მონასტრის შემდეგ დედათა მონასტერში წავედით. სადაც დედა სარა შემოგვეგება. დედა სარა გოგამ, ალექსანდრემ და მე ისრაელში მოგზაურობის დროს გავიცანით.





ფოკის დედათა მონასტერი











ეკლესიის გუშაგი





დედა სარას დავემშვიდობეთ, საერთო ფოტო გადავიღეთ და მინიბუსისკენ დავიძარით



სანამ ერთ-ერთ ადგილობრივ ქალბატონს ქართული ენის ცოდნას ვუმოწმებდით, დრო ვიხელთეთ და იქვე მდგარ თივის ზვინზე ავძვერით

ფოკადან საღამოს ტბისკენ გავემართეთ.

მდინარე ფარავანი, რომელიც ფარავნის ტბიდან გამოდის და საღამოს ტბას უერთდება







ულამაზესი იყო საღამოს ტბა. ტბის დიდი ნაწილი ყინულს დაეფარა. ნაპირებთან კი ყინული გამლღვალიყო და გამჭვირვალე, კამკამა წყალში ქვები მოჩანდა











სოფელ საღამოში 2 დანგრეული ეკლესიაა. ერთ-ერთის უკან დედათა მონასტერია, სადაც ამჟამად 2 მონაზონი მოღვაწეობს. როგორც გოგამ დაწერა, ამ დედებს ძალიან გაუხარდათ ჩვენი შესაწირი. 'გუშინ ზეთის ბოლო წვეთები ჩავასხით კანდელში და ერთმანეთს ვუთხარით, თუ ვინმემ გვკითხა რა შესაწირი ამოგიტანოთ აუცილებლად ზეთი ვთხოვოთო'. გაოგნებული იყვნენ, რა სწრაფად შეისმინა უფალმა ჩვენი სათხოვარიო

საღამოს ეკლესიები











ტომა და მე საღამოს ტბასთან

საღამოდან მადათაფის ტბისკენ გავემართეთ. უნდა აღინიშნოს, რომ მთელი გზა თბილისიდან სომხეთის საზღვრამდე გაკეთებულია და უახლესი წარსულისგან განსხვავებით, სწრაფად და კომფორტულად გადავადგილდებოდით თან წამდაუწუმ ძველ გზას და ალაგ-ალაგ გზაზე ამოჩრილ ლოდებს ვიხსენებდით

მადათაფის ტბა მთლიანად გაყინული დაგვიხვდა. ნაპირისგან მოშორებით ტბაში კუნძული დავინახეთ და გოგამ ერთობ ორიგინალური იდეა შემოგვთავაზა: ტბაზე გადავსულიყავით, კუნძულზე მივსულიყავით და იქ გაგვეშალა სუფრა. იდეა ავიტაცეთ. ნაწილი ფეხით, ხოლო ლომი და ზვიად ჩიტაური კი ლომის მანქანით მივიდნენ კუნძულამდე

მადათაფის ტბა











მერე ლომმა ცოტა იცუღლუტა, ყინულზე მანქანით ისრიალა და ცოტა არ იყოს შეგვაშინა



მადათაფის ტბიდან სომხეთის საზღვრისკენ გავემართეთ, რომელიც იქვეა. მესაზღვრეებს ახალი წელი მივულოცეთ, ტკბილეული მივუტანეთ, მაგრამ აღებაზე უარი გვითხრეს, ქრთამში ჩაგვეთვლებაო

უკან გამოვბრუნდით და სოფელ გორელოვკაში დუხობორების სალოცავთან შევჩერდით. ეზოში რომ შევედით სალოცავის მცველი დეიდა ზინა გამოგვეგება და სალოცავში შეგვიყვანა. თან დაუზარლად გვიხსნიდა ყველაფერს.







სალოცავი ძალიან ლამაზად იყო მორთული. კედელზე კი ხელით ნაქარგი ფარდები ეკიდა, რაც ჩვენ უბრალო დეკორაცია გვეგონა. როცა ვიკითხეთ თუ სად შეიძლებოდა მათი შეძენა, დეიდა ზინამ აგვიხსნა, რომ დუხაბორები ხატებს არ იყენებენ. სანაცვლოდ ისინი ამზადებენ ასეთ 'სუდარებს'. იგი იმ სუდარას განასახიერებს, რომელშიც ქრისტე შეახვიეს ჯვარცმიდან ჩამოხსნის შემდეგ.













რუსული ღუმელი















სალოცავის მონახულების შემდეგ დედიდა ზინა ნინოწმინდამდე გავიყოლეთ, დავემშვიდობეთ და თბილისისკენ გამოვემართეთ.

როგორც ითქვა, ეს იყო ერთ-ერთი ყველაზე ლამაზი და დასამახსოვრებელი გასვლა. პირადად ჩემთვის კი საუკეთესო კარვული გასვლა იყო

აი ეს სივრცე მინდა ეხლა

Naia wrote:

რა მშვენიერი გასვლა გქონიათ! მიხარია, რომ კმაყოფილები ხართ!

მართლა საუცხოო გასვლა იყო და ფრიადკმაყოფილი დავრჩი! მარტო იმაზე დამწყდა გული რომ ჩემი მეუგლე გვერდით არ მყავდა და ეს სილამაზე ვერ ვანახე

მოგვიანებით ჩემ ფოტოებსაც დავდებ

ლურჯი და მზიანი დღე

ადამიანები

ვახ ნატალიაც ყოფილა

GAMARJOBA SAKARTVELO wrote: 30-31. ზვიო +ით (მანქანანით)

ხათო პლიუსი არ არის
რეგისტრირებული იუზერია
ასე რომ ცემი +ი მხოლოდ ჩემი შავი ჩოჩორინო იყო