მოკლედ წამოვედით ყურებჩამოყრილები უკან....
ჩამოვედით დაბლა და ხელახლა მივედი უკვე მე პირადად იმ მეურნეობაში ამბის გასაგებად -
და რაც მოვისმინეთ - იმან დაგვშოკაა..
ანუ
ჩვენ რომ ვიდექით მაღლა - სადაც ელ.ბოძები მიდოდა - ის გზა თურმე მიდიოდა სოფელ გუდარეხამდე-
მანამე 4 კმ - იყო.
მერე სოფელ გუდარეხიდან კიდევ 3 კმ უნდა გვევლო ნაქალაქარამდე - სადაც ეკლესიები და კომპლექსი იყო-
სულ 7-8- კმ კიდევ!!!!
ტიტუ!!!
არჩევნის წინაშე დავდექით -
ან იმ დღის ბოლომდე უნდა წავსულიყავით გუდარეხში
ან დავბრუნებულიყავით და წავსულიყავით ფიტარეთში
და ვარჩიეთ მეორე...
წამოვედით უკან ამიტომ....
ადვილი სათქმელია-
და ძნელი გასაკეთებელი..
მოვდივართ ისევ გაშლილ მინდორზე უკან და მზე კი გვაჭეეერს! თავში!!!
იქ კი თამაზის მარშრუტკაა გაჭედილი და ამოსათრევი -
აქეთ დაღლილი ხალხი-
სიცხე
და ვარდიკო (ასაკიანი) - \რომელმაც ყოჩაღად იარა იქით -
ძალიან გაუჭირდა უკან...
ყოველ წუთს ჯდებოდა - ძლივს სუნთქავდა..
მერე მითხრა გული მერევაო
და მივხვდი რომ ცუდად იყო საქმე...
ნერვები მაქვს მოშლილი -
მობილური მიჯდება...
წყალი აღარაა რომ ვარდიკოს დავასხა -
ძლივს მოვიყვანეთ ჩრდილიან გზამდე -
მერე ბიჭებს დავურეკე
-
ვინემ წყალი მოიტანეთ თქო -
პაატა გამოვარდა და სულ თავზე ვასხით და ვასხით ვარდიკოს წყალი...
ამ დროს ვხედავთ მოდის სატვირთო -
მე და ხალიანა გავწექით შუა გზაზე -
და აღარ ვუშვებთ მანქანას წინ -
ან წაგვიყვანთ მაღლა ან გადაგვიარეთ თქო!!
თან გარშემო გოგოები კივიან..
მძღოლი აჟუჟუნებს თვალებს -
უარს არ გვეტყოდა-
რომ გვერდით ცოლი არ მჯდარიყო!!
ეჰ
ყველაფერში ბედი გინდაა..
"ვერაო
სოფელში მივდივარ - სახლში -
გუდარეხშიო!!!!!!!!!!!!!!!!"
ააააააააააააააააააააააააააა
სადაააააააააააა?????????????
ახლა ამაზე დავიწყეთ კივილიიიიიიიიიიიიიი!!!!
შე დალოცვილო - ცოტა ადრე ვერ გამოიარე თქოო
ბედი გინდა ყველაფერში.
