კარავი

იუბილარი ჯერ კიდევ მარშუტკაში დავლოცეთ





რით დავლოცეთ?


ანუ ხომ მიხვდით, რომ სიცივეს გამოცდილი მეთოდებით ვებრძოდით (თუმცა იყო ალტერნატიული მეთოდების დანერგვის მცდელობა, მაგრამ ამაზე ჯობია უფრო კომპეტენტურმა პირმა გამარჯობა საქართველომ ისაუბროს )...

დასაყოლებელიც გვქონდა....



აბა თუ მიხვდებით რამდენად იყიდეს ბიჭებმა ეს ერთი ყუთი ვაშლი ხაშურის ბაზარში?

Trulala wrote:Mta Mkvarebia
რაფერ ხარ გოგო?
აბა ველი შენს რეპორტაჟს!!!!

კარგად ვარ, გენაცვალე კარგად. ისე შენ როგორ ხარ, თავი ხომ არ გტკივა გასაგები მიზეზების გამო

მერე იყო მწვანე მონასტერი...

გზად მონასტრისაკენ...

Mta Mkvarebia
არა მაგრამ სამუშაო რეჟიმში ჩაჯდომა საშინლად მიჭირს, თავი ჯერ კიდევ ლაშქრობაში მგონია

აქ შედგა ჩვენი შეხვედრა მეკოსთან, ლოკოკინასთან, გოგონასთან, რომლებიც გოგონას ნივით მგზავრობდნენ....

ნუთუ დამთავრდა.....
უმაგრესი იყო.... გაიხარეთ ყველამ.....
სიხარულებო... უკვე მენატრებით....
მპუააააა ყველას...

ხალხო, გინდ დაიჯერეთ გინდ არა: მე ისევ დაბადების დღეს აღვნიშნავ (უკვე მესამედ) ამჯერად სამსახურში

ამიტომ ჩემს სურათებს თანდათან მოგაწვდით.

წასვლამდე მწვანე მონასტრის ფოტოებს დავდებ

Trulala

თავი ჯეკ ლონდონის ჩრდილოეთის ოდისეის გმირებად გვეგონა. გაუკვალავი თოვლის 20 სანტიმეტრიანი შრე.

აუუუუუუუუუუუუუუუ!!!!!!!!!!!!!!!! მაგ თეთრ მდუმარებაში გაბნეული თეთრი ეშვის ხროვასავით ავყმუვლდები მეც. საოცრად ზუსტი შედარებაა. წარმომიდგენია, რა მაგარი იქნებოდა, რადგან ახალ, გაუთელავ და გაუკვალავ თოვლში ხეტიალი ძაააან მიყვარს. თან, მაგ დროს სხვანაირი სიჩუმე იცის... და ზამთარში რა მიყვარს კიდევ იცი? ფანტელების ჩუმი შრიალი... არ ვიცი, ამას დაკვირვებიხარ თუ არა და იქნებ არც დამიჯერო, მაგრამ როცა ირგვლივ სიწყნარეა და თოვს, ფანტელების ჩუმი შრიალი მართლა ისმის. ოღონდ ამას უღრანი ტყე უნდა, იოტისოდენა ხმაურიც რომ არ გაწუხებდეს.

Naia wrote: პპს. ხო მართლა, დღეს დილით შემთხვევით ჩავრთე ტვ და რუსთავი 2-ზე გურიჩამ კარავი.გე-ს რეკლამა გააკეთა. რატომღაც გული მიგრძნობს რომ ეს გოგას დამსახურებაა

კი ნაია, გოგასი და ჩვენიც, გუშIნ გურიჩას იმდენი ველაპარაკეთ კარავზე რომ აუცილებლად უნდა ვეხსენებინეთ

ამას უსმინეთ და დატკბით.....

http://www.link.ge/file/188933/04-11-07-1440.3gp.html

მეტი კომენტარი არ ჭირდება...

თავად მონასტერი...









მონასტრის ეზოში მიმოფანტულ ქვებსა და ლოდებზე დღემდე ნათლად ჩანს მე-16 საუკუნეში მტრის მიერ თავმოკვეთილი ბერების სისხლი. საუკუნეების განმავლობაში წვიმამ და თოვლმა ვერ წაშალა სისხლის ნაკვალევი...

guruli wrote: და ზამთარში რა მიყვარს კიდევ იცი? ფანტელების ჩუმი შრიალი... არ ვიცი, ამას დაკვირვებიხარ თუ არა და იქნებ არც დამიჯერო, მაგრამ როცა ირგვლივ სიწყნარეა და თოვს, ფანტელების ჩუმი შრიალი მართლა ისმის. ოღონდ ამას უღრანი ტყე უნდა, იოტისოდენა ხმაურიც რომ არ გაწუხებდეს.

იყო, იყო ასეთი რამ ნამდვილად... მეც ძალიან მიყვარს და ამიტომ სპეციალურად მივაყურადე...

guruli
კი, ღამე -9 ყინვაში უკუტრტკოთ გავედი გარეთ, ცხელი ასრყიანი ჩაით ხელში სწორედ ამ სიჩუმით დასატკობათ... მსხვილი ფანტელები მაცვიოდა, სრული სიჩუმე, რომლის მოსმენაც კი შეიძლება. ყოველი ყლუპისას ვგრძნობდი როგორ იღვრებოდა ცხელი სითხე ჩემს ძარღვებში. ყინვა აღარ მკბენდა, შეგუების მომენტი დადგა... ფანტელები მეცემოდა სახეზე და არ დნებოდა... მეც ფანტელივით გავხდი, შევერტყი ამ მშვენიერებას, დუმილში მთის თოვლის სულის შრიალი მესმოდა... ასეთ მომენტებში ნამდვილი წარმართი ვხდები და მინდა ვეთაყვანო ამ ხელთუქმნელ მშვენიერებას რომელიც ასე აკეთილშობილებს ადამიანის სულს, თითქის და დაკარგულ ბავშვს როგორც იქნა დედა ჩაეხურა.

გული მიგრძნობს რომ დღეს თქვენს თხრობას ვე რ მოვწყდები
პოსტებზე გეტყობათ, რომ ეს რაღაც განუმეორებელი იყო, მაგრები ხართ!
ველი გაგრძელებას.......