t.d
იმედია შემდეგი წლისთვის ხიდს შეაკეთებენ და შენს სოფელზეც გაივლის წმინდა ნინოს გზა
ახლა კი განვაგრძობ:
რადგან ყველანი ოთახში იყვნენ და შესაბამისად ცნობისმოყვარე თვალებით გვიყურებდნენ, შევეცადე სიმშვიდე შემენარჩუნებინა და მოვლენების განვითარებას დავკვირვებოდი. მსუქო წინ წამოვიდა, აშკარად რაღაცის სათქმელად, მაგრამ "ჩემმა მეგობარმა" შეაჩერა: ხმამაღლა არ წაიკითხო, როგორ წინაზე, იმას გადაეცი ვინც ჩემი საიდუმლო მეგობარია!
მსუქო შეჩერდა: ხო, კაი, ეგრე ვიზამ.
ახლა არ გინდა წერილი გადმომცე?-გავიფიქრე, არადა არც არავინ რომ არ გადის ოთახიდან...
ჩამოდით, სტუმრები მოვიდნენ!-დაიძახა ლელამ.
ყველანი გალაგდნენ, უკანასკნელი ადამიანიც რომ გავიდა მსუქო მომვარდა და წერილი ხელში ჩამიკუჭა. სანამ თავი ავწიე დავინახე რომ ოთახში მარტო ვიყავი. წერილი უცბათ ჩავდე ჩანთაში, პარალონი ავიღე და დანარჩენებს გავეკიდე, რომ ეჭვი არ აეღოთ.
ფოიეში ჩავედით, სტუმრები უკვე გველოდნენ.
პარალონები იატაკზე გავფინეთ, დავსხედიტ და მოსასმენად მოვემზადეთ.
ლელამ გვაცნობა რომ ფილმი ჩამოგვიტანეს ტაო-კლარჯეთზე და წარმოგვიდგინა სტუმრები: ისტორიკოსი ბატონი დათუნა მუსხელიშვილი და რეჟისორი ბატონი ლევანი(გვარი არ მახსოვს
).
აღნიშნა რომ ამ ფილმის კიდევ ერთმა რეჟისორმა ბატონმა კაკო ღლონტმა ვერ შეძლო მოსვლა.
წმინდა ნინოს გზის ხელმძღვანელმა სთხოვა ბატონ დათუნას მოეთხრო ჩვენთვის ისტორიული ცნობები იმ ქალაქებზე, რომლებიც გამოვიარეთ.
სტუმარმა დაიწყო თხრობა თავდაპირველად იმ ქალაქზე სადაც ვიყავით:
"ქალაქი კასპი, ისტორიულ წყაროებში ძველი დროიდანაა მოხსენიებული, ალექსანდრე მაკედონელის პერიოდში მისი ერთ-ერთი მხედართმთავრის ცნობით: ქართლში მან იხილა მცხოვრებლნი, რომელთაც ღმერთი არ სწამდა თ და კერპებს სცემდნენ თაყვანს... ეს ამბავი 2400 წლის წინანდელია...
სიმართლე გითხრათ ძალიან უგულისყუროდ ვუსმენდი, მინდოდა მომესმინდა მარა არ გამომივიდა, ამიტომ ბევრს ვერაფერს მოგიყვებით. ერთი კითხვა გამახსენდა საუბრის ბოლოს რომ დაუსვევ ჯავახმა ბავშვებმა: ვარძია ისტორიულად ხომ ჯავახეთს ეკუთვნის? და დადებითი პასუხის მირებისას ძალიან გაიხარეს.
უკვე სარამოვდებოდა სტუმრები რომ გავაცილეთ და ლოცვაზე ავედით მე2 სართულზე. ოთახის ფანჯრიდან ასეთი ხედი იმზირებოდა:
...
.
