ცოტა ხანში დღის სინათლეს სისუსტე შეეპარა და ჩვენც ადეკვატური ზომები მივიღეთ: ნელ-ნელა წავედით ჩვენი ბანაკის მიმართულებით.
ეს მოწყენილი გვირილა შემეცოდა, ალბათ ჭაუხების სიდიადემ დაჩრდილა მისი მშვენება

By
Bernar
ეს კი სხვა ნაზვავი: მდინარე ბუდელაურის სათავე:

By
Bernar
ბანაკში როდესაც ჩავედით, საკმაოდ ვიყავით მოშიებულები. მალევე გაიშალა მშვენიერი სუფრა (მთაში ლაშქრობის კვალობაზე

): რა გინდა რომ არ იყო: ძეხვი, კონსერვი, პური, ყველი, კარტოფილის პიურე, ტუშონკა და ა.შ.
მაგრამ ვინ გაცალა: ის ის იყო ვახშმობა დავიწყეთ, რომ წვიმის რამოდენიმე მსხვილი წვეთი ჩამოვარდა. ეს განგაშის ნიშანი იყო: მთაში ხომ ელვისებურად იწყება წვიმა!
მართლაც არ იქნებოდა გასული 5 წამი, რომ დასცხო, მაგრამ რა დასცხო!!!
ძლივს მოვასწარით კარვებში შესვლა, მაგრამ რათ გინდა, ჩვენს კარავში (სადაც მე, მერაბი, აჩიკო და გურამი ვიყავით), კარგა გვარიანად ჩამოდიოდა წყალი. სხვა რა გზა გვქონდა და ავიღე ჩემი სამხედრო საწვიმარი, გავედი გარეთ და გადავაფარე ჩვენს კარავს, მაგრამ ქარმა მალევე ჩამოაგდო. ამასობაში სულ გავილუმპე, მაგრამ კანკალი არ ამტეხვია (კიდევ კარგი). სხვა გზა რომ აღარ გვქონდა, რის ვაი-ვაგლახით მოვახერხე საწვიმრის საიმედოდ მიმაგრება კარავზე და კარავმაც ამოისუნთქა. მე სასწრაფოდ შევვარდი კარავში და თავი მოვიწესრიგე. საბედნიეროდ გადავურჩი სხვადასხვა ტიპის გართულებებს (ჯანმრთელობის მხრივ).
ბოლოს და ბოლოს გადაიღო წვიმამ. ჩვენი ბანაკი ნორმალურ მდგომარეობაში იყო, მაგრამ ლურჯ ტბასთან დაბანაკებულებს კი შავი დღე დასდგომიათ: ისინი ამ ღამე როშკაში ბრუნდებოდნენ, რათა ცეცხლი დაენთოთ და გამთბარიყვნენ.
ესეც ასე, გადაგორდა ეს დღეც და ხვალ გველოდა თურმე რაც გველოდა: სამივე ტბის სრულფასოვნად დათვალიერება და თან ჭაუხების სიდიადის სრულად შეგრძნება!